Een 17-jarig meisje uit Roden is dinsdagmiddag in haar woning doodgestoken. Kort na de steekpartij pakte de politie een 19-jarige jongen op. Haar ex-vriend Jacco R. (19).
Annemieke van Dijk werd rond kwart voor vier neergestoken. De 19-jarige jongen werd een half uur na de steekpartij door de politie opgepakt op de velden bij VV Roden. Hij voetbalde net als het meisje bij deze club. Het meisje had onlangs de relatie met de jongen verbroken.
Het Noorden kent een ongekende reeks moord- en doodslagzaken. In 2013 werden tot dusver 13 personen om het leven gebracht. Normaal gesproken zijn dat er 8 tot tien per jaar. De moorden staan overigens volledig los van elkaar.
Vandaag (13 uur) doet de rechtbank Assen uitspraak in een zaak waarbij een vrouw op de A28 om het leven kwam doordat een automobilist achter haar vol op de vrouw inreed. Volgens justitie was de man druk aan het bellen en sms’n. Maar deed de verdachte dat ook precies op dat moment? Lees hier het verslag van de zitting op 14 juni.
Een leven weg door bellen achter het stuur
Geen schijn van kans maakt de Renault Twingo op 26 oktober tegen de Dodge die op de A28 achterop de wagen knalt. De bestuurder van de Twingo is meteen dood. Op de telefoon van de Dogde-bestuurder prijkt een niet afgemaakt telefoonbericht. Was hij afgeleid?
De nabestaanden van de verongelukte, 51-jarige vrouw uit Zuidwolde zitten op 14 juni niet in de rechtszaal. Ook nog ruim een halfjaar na de dodelijke botsing kunnen ze het niet aan om oog in oog te staan met de veroorzaker. Verdachte Alwin W. (30) uit Zwartsluis is er wel.
Het regent flink in de nacht van 25 op 26 oktober. Door de plensbuien is het nieuw gelegde asfalt op de ochtend van de 28ste niet hard genoeg geworden. Rijkswaterstaat laat het verkeer die dag over slechts twee rijstroken rijden op de A28 ter hoogte van Tynaarlo. Gedurende de ochtend ontstaan er files op het traject tussen Assen en Groningen.
Het verkeer stokt
Alwin W. zou moeten merken dat het verkeer steeds langzamer rijdt, maar doet dat niet. Hij is druk in de weer met zijn telefoon. Met vier mensen belt en Whatsapp’t hij. Bijna onafgebroken, zo reconstrueren mensen van de Verkeers Ongevallen Analyse (VOA) later. Hij stuurt tijdens het rijden zeker 25 berichten naar zijn vriendin en een zakenrelatie en voert meerdere telefoongesprekken.
Het gaat over apparaten, optredens, de relatie met zijn vriendin. Maar dan ineens is er keiharde knal. “En een flits”, vertelt hij in de rechtbank. W. rijdt met 120 kilometer per uur tegen de achterkant van de stapvoets rijdende Twingo. Met een 51-jarige vrouw uit Zuidwolde achter het stuur en haar 17-jarige zoon naast zich.
De politie treft later een bizar tafereel aan. De Twingo is weg gekatapulteerd en ligt tientallen meters verderop. De vrouw is overleden, haar zoon mankeert vrijwel niets. De Dodge van de man uit Zwartsluis is vrijwel intact. De man zelf heeft wel zwaar letsel.
De VOA’s bewegen zich peinzend tussen de brokstukken. Ze vragen zich af hoe dit ongeval kon gebeuren. Remsporen zijn er niet. In de Dodge vinden ze de smartphone van de bestuurder. Op het display van het toestel staat een halve zin: ‘Dan heb ik liev’.
Zag de bestuurder door het gebruik van zijn telefoon de waarschuwingsborden en het stokkende verkeer niet? De medewerkers van VOA stellen vast dat het ongeval precies om 10.52 uur plaatsvond. Het onafgemaakte bericht was van 10.51.
“Bellen met vier mensen zonder carkit en constant berichten sturen terwijl u aan het autorijden bent. Als u dan tegen mij zegt: ik zag de file niet..”, merkt de rechter droogjes op. Ze somt de gevolgen op. De vrouw leeft niet meer, haar vader is achtergebleven met twee zoons die geen moeder meer hebben. En W. heeft blijvend hersenletsel opgelopen.
“De gevolgen voor mij vind ik helemaal niet belangrijk. Wat de klap voor gevolgen had, dat trek ik me enorm aan”, zegt W. Wat er precies is gebeurd op in oktober kan W. zich niet meer herinneren.
De officier vertelt dat de nabestaanden het niet zo belangrijk vinden dat de verdachte zwaar gestraft wordt. “Het gaat hen wel op generale preventie. Dat anderen hierdoor meer gaan opletten met rijden en bellen.” Voor vergelding kopen ze niet zoveel. Dat de man uit Zwartsluis niet oplette, dat kan. Maar dat dit kwam omdat hij bewust aan het bellen was: dat steekt ze.
Voor zeer onvoorzichtig en onoplettend rijgedrag eist de officier drie maanden onvoorwaardelijke celstraf en een werkstraf van 200 uur. W. raakt zijn rijbewijs wat betreft justitie voor drie jaar kwijt.
De advocaat betuigt namens W. zijn spijt aan de nabestaanden. Hij vindt niet dat zijn cliënt schuldig is. Ook hij is aan het rekenen geslagen met meters en tijdstippen. “Tussen het versturen van de berichten en de klap kan meer tijd zitten. Daarmee valt het directe, causale verband weg.”
De rechtbank in Assen veroordeelt W. op 28 juni tot drie maanden voorwaardelijke celstraf en legt hem 2 jaar rijontzegging en een werkstraf van 200 uur op. De rechter acht bewezen dat de vrouw door zeer onvoorzichtig rijgedrag van W. om het leven kwam. En rekent dat de man zwaar aan.
De man die vorige week donderdag vermoord, vastgebonden en verbrand werd gevonden op een parkeerplaats aan het Tjeukemeer, heet Omar Kourrich (35). De Marokkaanse Amsterdammer is vader van twee kinderen. Zijn auto is spoorloos.
Een team van 25 rechercheurs onderzoekt de moord op Kourrich: een man die eerder is veroordeeld voor kleine vergrijpen. Kourrich heeft op woensdag 19 juni nog contact gehad met zijn familie. Hij reed in een Peugeot 206. Bij de politie zijn inmiddels 55 tips binnengekomen over de moord.
De politie heeft samen met het Nederlands Forensisch Instituut de identiteit kunnen achterhalen van de man die donderdag dood werd gevonden aan de oevers van het Tjeukemeer bij Sint Nicolaasga.
Het gaat om een 35-jarige Amsterdammer die niet in Nederland is geboren. De politie kan nog niet zeggen of de man op de parkeerplaats waar zijn lichaam werd ontdekt is gedood, of dat het lichaam hier alleen gedumpt is.
Een eigen bron meldt dat het zeker is dat hij elders is vermoord en dat dit niet gebeurd is met een vuurwapen. De Amsterdammer is een man die bekend is bij de politie voor lichte vergrijpen.
De man was vastgebonden en in brand gestoken. Over de exacte doodsoorzaak wil de politie niets zeggen. In 1994 werd aan het Tjeukemeer ook een dode man gevonden uit Amsterdam. Ronnie Spa bleek ook te zijn omgebracht. De moord is nooit opgelost.
Een spijkerharde afrekening of een gewelddadige afstraffing? De man die donderdagochtend dood werd aangetroffen op een parkeerplaats aan het Tjeukemeer was vastgebonden en in brand gestoken. Alles wijst op een moord in het criminele circuit.
Het is een top recreatieplek daar aan het grootste binnenmeer van Friesland. De Ulesprong is befaamd onder zeilers, bootjesmensen en feestliefhebbers. Over twee weken staat er een deinende mensenmassa en klinken ver over het Tjeukemeer de basdreunen van het Beachrockers Festival.
Donderdag 20 juni is het ook een komen en gaan van mensen. Maar met recreëren of feesten heeft het niets te maken. Forensisch specialisten, rechercheurs en later ook leden van de Mobiele Eenheid kammen het gebied uit. Op de parkeerplaats ligt een vastgebonden, verbrande en gedode man. Hij is zo verbrand, dat aanvankelijk het geslacht van de persoon niet eens is te bepalen.
“We hebben er weer eentje”, zucht een politiechef die dag aan de telefoon. ‘Weer eentje’ is de vierde moordzaak binnen een halfjaar in Friesland.
De moord op Eker was waarschijnlijk wietgerelateerd
In januari werd Henk Eker doodgeschoten in Oosterwolde, Bij de woning werd een grote partij wiet gevonden. Vervolgens onderzocht de recherche in maart de dood van Abdi Awale in Sneek: doodgestoken in een woning. In Harlingen werd in mei Jacob Vellinga gedood tijdens een dronkenmansruzie. De vierde is de omgebrachte man aan het Tjeukemeer.
Het is in het hele Noorden raak. Met twee dubbele moorden in Groningen, een doodgestoken prostituee in de Groninger rosse buurt en een crime passionel in Emmen staat de teller eind juni 2013 op tien slachtoffers.
Normaal gesproken zijn er in de drie noordelijke provincies zo’n acht moord- en doodslagzaken per jaar. Het huidige aantal is uitzonderlijk. De huidige onderzoeken vreten capaciteit. Lopende recherche-onderzoeken op andere terreinen worden stilgelegd. Speurders mopperen.
Wie is de man van de Ulesprong? Zijn identiteit is nog niet vastgesteld. Het feit dat hij is vastgebonden en in brand gestoken duidt op gijzeling en een poging sporen uit te wissen, Niet duidelijk is of de man op de parkeerplaats is gedood of ergens anders. Het boeien kan gebeurd zijn om vervoersredenen. Het meer ligt vlakbij de A6.
Het lijkt op een afrekening in het criminele circuit. In Friesland en Groningen worden de laatste maanden om de haverklap hennepkwekerijen geript. Criminelen lokaliseren door het volgen van telers en knippers en het onder druk zetten van stroomaftappers wietkwekerijen. Ze wachten tot de planten oogstrijp zijn en halen een plantage leeg.
Dat leidt tot soms tot gewelddadige confrontaties tussen bewakers of eigenaren van wietkwekerijen en de criminelen die op roof uit zijn. Mogelijk is de gevonden man een betrapte ‘ripper’. Van deze confrontaties en van het rippen wordt maar zelden aangifte gedaan.
Iemand moet toch in de komende dagen als vermist opgegeven worden. Als het om iemand uit het buitenland gaat of een illegaal in Nederland verblijvende man, wordt dat lastiger. Er zal inmiddels DNA van de man zijn afgenomen. Wellicht levert dat een hit op onder vermiste personen of iemand in de DNA-databank.
Overigens is het niet de eerste keer dat de politie geconfronteerd wordt met een dodelijk misdrijf aan het meer. In 1994 werd de Amsterdammer en drugsboef Ronnie Spa er gevonden in het water. Zijn lichaam was verzwaard, maar kwam toch bovendrijven. De zaak is de boeken ingegaan als onopgelost.
Eind september ligt mijn nieuwe boek Levenslang in de winkel! Het boek is inmiddels klaar en gaat binnenkort naar de drukker. Spannende ‘faction’, maar ook een onmisbaar naslagwerk. Het resultaat van drie jaar research. Met een voorwoord van misdaadjournalist Peter R de Vries. Aanmelden voor de exacte publicatiedatum kan hier: mickvanwely@gmail.com
De 22-jarige Ehsan M. is door de Asser rechtbank veroordeeld tot tien jaar cel voor de moord op de 88-jarige Janny de Kruys-Deen uit Meppel in 2009. De rechtbank achtte net als het openbaar ministerie doodslag bewezen.
Het openbaar ministerie vroeg twee weken geleden acht jaar en TBS. De rechtbank beroept zich op het verslag van deskundigen die M. onderzochten. Zij vonden hem weliswaar verminderd toerekeningsvatbaar en opperden mogelijke behandeling in de toekomst, maar vonden opname nu niet nodig.
Zondag is het precies vier jaar geleden dat de vrouw dood werd gevonden in haar kamer in verzorgingstehuis ABC in Meppel. Ze lag met tape omwonden half ontkleed in haar bed. Het motief voor de moord is nooit duidelijk geworden. Er misten geen spullen. Mogelijk was er sprake van een seksueel motief.
De rechtbank veroordeelde de ontkennende M. op basis van DNA-sporen van hem die op het lichaam van De Kruys-Deen en tape waren aangetroffen. Dat in de woning van de verdachte dezelfde soort tape werd gevonden telde de rechtbank niet mee als bewijs. Ook DNA van M. op een fiets die vlakbij het ABC-verzorgingstehuis werd aangetroffen was voor de rechtbank niet belastend genoeg.
“Verdachte heeft een kwetsbaar slachtoffer, een hoogbejaarde vrouw die zich op een bed in haar kamer in een verzorgingstehuis bevond, door het dichtknijpen van haar luchtpijp van het leven beroofd. Het gewelddadige misdrijf vond plaats op een plek waar men zich veilig waant”, sprak de rechter gisteren. Hij sprak van een geschokte rechtsorde.
M. werd begin dit jaar opgepakt na een DNA-match. Hij moest wangslijm afstaan na de mishandeling van agenten. Zijn DNA zat in de landelijke DNA-databank.
Media en politiek houden zich op een veel te oppervlakkige, populistische manier bezig met strafrechtelijke kwesties. Alles draait om ‘hard aanpakken!’. Een zorgelijke Pavlov-reactie.
Dat schrijft de advocaat Hendrik Sytema (40) in zijn gastcolumn ‘Hard aanpakken!‘ voor de rubriek HetPleidooi. Sytema is advocaat bij HoogendamAdvocaten in Den Haag. Hij stond soapster Samantha ‘Barbie’ van der Plas bij en verdedigde eerder een verdachte in het proces rond de liquidatie van de Haagse vastgoedhandelaar Victor ’t Hooft.
Lekker kort door de bocht: hard aanpakken!!
Het strafrecht is soms net als voetbal. Het zijn beide dankbare onderwerpen voor aan de borreltafel en op TV. Nog interessanter wordt het als de onderwerpen tegelijkertijd aan bod komen. Voetbalrellen, omkoping, bekende spelers met losse handjes of een losse seksuele moraal, het houdt niet op.
Sinds kort is er de grensrechterzaak, waarin voornamelijk jeugdige amateurspelers die een grensrechter molesteerden terechtstaan. Een zaak die begrijpelijkerwijs de gemoederen zeer bezighoudt. Maar zoals voor veel onderwerpen geldt: maar weinigen hebben er verstand van, terwijl velen er een mening over hebben.
Zolang een mening over voetbal gaat, kan die weinig kwaad. Iedereen vindt wel wat van de wissel van Robben tegen Tsjechië. Maar die mening – deskundig of niet – doet er niet zoveel toe. Het levert vooral leuke TV op. De gevatte Johan Derksen die de onnozele Hans Kraay jr. weer eens de les leest, we kunnen er geen genoeg van krijgen.
In het strafrecht ligt dat anders. Omdat meningen over het strafrecht uiteindelijk via het politieke proces rechtstreeks invloed hebben op de maatschappelijke realiteit. Laat ik vooropstellen dat ik niemand het recht wil ontzeggen een mening te hebben over het strafrecht, laat staan deze te verkondigen. Ik wil tenslotte ook een mening kunnen hebben over de kwaliteit van de bondscoach. Ook al heb ik geen verstand van voetbal.
‘We gaan ze keihard aanpakken!’
Het probleem ligt meer in hoe politiek en media met strafrechtelijke kwesties omgaan en welke gevolgen dit heeft. Vooral in de politiek, maar ook in de media gaat het er namelijk om het onderwerp simpel te houden.
Nuanceringen zijn niet welkom, want die doen afbreuk aan de daadkracht die de boodschap moet uitdragen. Stevige soundbites zijn immers bepalend voor kijkcijfers en electoraal succes. ‘Hard aanpakken’ is dan ook de Pavlov-reactie van de politiek op ieder probleem dat zich voordoet.
Google maar eens op deze woorden, al dan niet in combinatie met de namen Teeven of Opstelten. Hard aanpakken dus. Het liefst naar aanleiding van een extreem incident waarbij een ‘hardwerkende burger’ slachtoffer is geworden van minderjarigen, liefst allochtonen.
Zeer recent nog leidde de vrijspraak in de Nijmeegse scooterzaak tot grote maatschappelijke verontwaardiging die binnen no time in de Tweede Kamer het voorstel tot ‘ongedeeld daderschap’ opleverde.
De door het CDA voorgestelde wijziging van de strafwet introduceert risico-aansprakelijkheid in het strafrecht. Kort gezegd houdt het in dat wanneer iemand deel uitmaakt van een groep hij – zonder dat duidelijk is wat ieders aandeel is – volledig aansprakelijk kan worden gehouden voor wat een ander binnen de groep doet. Ook zonder instemming of medeweten.
Een treffend voorbeeld van het voorgaande is ook de uitzending van het TV-programma Zembla (oktober 2007) over taakstraffen. Zembla wist – niet gehinderd door enige kennis van zaken – publiek en politiek ervan te overtuigen dat moordenaars taakstraffen kregen.
Deze uitzending heeft via toenmalig Kamerlid Teeven rechtstreeks bijgedragen aan een wangedrocht van een wetsartikel, namelijk één die de rechter de vrijheid ontneemt om een in zijn ogen passende straf op te leggen (art. 22b Sr).
Ook andere ontwikkelingen op het gebied van bijvoorbeeld slachtofferrechten, DNA-wetgeving, ontnemingswetgeving, voorlopige hechtenis of opsporingsbevoegdheden laten een tendens zien waarin de politiek het strafrecht instrumenteel inzet.
Met nog strengere of nog ruimere wetgeving lossen we het probleem op, zo luidt steeds de boodschap. Het blijkt echter iedere keer wetgeving die drijft op de kurk van de publieke – en daarmee ook politieke – opinie dat het strafrecht het enige en ultieme middel is om maatschappelijke problemen op te lossen. Terwijl het dat niet is.
Vrijgegeven beelden zorgen voor veel ophef en spierballentaal
Is dit erg? Ja. Omdat het uiteindelijk u zelf treft. Of uw kind. Terwijl u blijft denken dat dat niet zo is. Op basis van de eerder genoemde reeds verruimde wetgeving kan uw kind verplicht worden zijn DNA af te staan na een veroordeling voor een vernieling van een oude fiets.
Uw kind kan verplicht worden op te draaien voor criminele winst van onvindbare anderen, of voor schade veroorzaakt door anderen. Uw kind kan lang in voorarrest blijven zonder dat zijn schuld vaststaat, omdat anderen iemand van het leven hebben beroofd.
En het is nog erger omdat die zogenaamde aanpak afleidt van werkelijke oplossingen. Niemand stelt namelijk de vraag: lost hard aanpakken (veelal synoniem voor: verhoog de straf en stel niet te veel eisen aan het bewijs) de criminaliteit wel op? Zolang niet bijvoorbeeld in de politie geïnvesteerd wordt om de pakkans te vergroten of oorzaken zoals schooluitval niet worden voorkomen?
En pakken we wel degenen die gepakt moeten worden, of blijven de grote jongens buiten schot?
Bovendien verhult die geveinsde daadkracht dat het een groot risico met zich meebrengt dat volstrekt onschuldigen gecriminaliseerd worden. En dat het enkel inzetten op harder en langer straffen, maar tegelijkertijd bezuinigen op rechtspraak, rechtsbescherming, politie, psychiatrische zorg, speciaal onderwijs, buurtwerk en gevangenenzorg precies die gevolgen heeft die men zegt te willen voorkomen. Namelijk meer criminaliteit, meer recidive.
Die gevolgen worden echter onvoldoende benoemd, of hooguit gebagatelliseerd. Het is namelijk een impopulaire boodschap. Omdat die niet staat voor daadkracht, maar voor een softe linkse aanpak die bovendien veel geld van de hardwerkende belastingbetaler kost. Daderknuffelen!
Het is een boodschap die ook veel uitleg vergt. En voor die uitleg is geen tijd. De wereld draait doorrrr! In dit kille klimaat opereert ook de strafpleiter. De steeds luider wordende roep om streng en hard te straffen houdt gelijke tred met het toenemende onbegrip voor strafrechtadvocaten die mensen bijstaan die ‘hard aangepakt’ worden.
Dat die mensen verdachte zijn en niet per definitie dader wordt vaak gemakshalve vergeten. Dat het opkomen voor een verdachte ook een algemeen belang in zich draagt, komt al helemaal niet in Frage.
Het zou goed zijn als strafpleiters in staat zouden zijn dit onbegrip weg te nemen. De media bieden – overigens niet zozeer uit nobele motieven – de strafrechtadvocaat graag een podium. De vraag is echter of er goed gebruik van wordt gemaakt.
Het evenwicht, de nuance is zoek in media en politiek
Veel bekende advocaten hebben hun PR prima op orde, maar veel begrip over de rol van de raadsman in strafzaken levert een TV-optreden doorgaans niet op. De bijdrage is veelal een voorbode van het pleidooi dat voor de rechtbank gevoerd zal worden. Maar door de beperkte tijd en de natuurlijke neiging zich zeer specifiek te richten op de eigen cliënt, wreekt zich ook hier het ontbreken van de nuance.
En dat is spijtig. Want de rol van de raadsman is wel degelijk uit te leggen. En het onderscheid tussen doodslag en openlijk geweld de dood ten gevolge hebben ook. Wellicht wat ingewikkelder, maar ook dat en waarom er grenzen zijn aan strafrechtelijke aansprakelijkheid is goed voor het voetlicht te brengen.
Een genuanceerde en misschien wat minder ‘incident-driven’ kijk op strafrecht en criminaliteitsbestrijding in de media en de politiek zal wellicht kunnen bijdragen aan het voorkomen van volstrekt onzinnige, onnodige en gevaarlijke wetsvoorstellen, enkel omdat een mogelijk schuldige vrijuit gaat.
Hopelijk voorkomt het ook dat de draconische bezuinigingsvoorstellen over de gehele linie van de strafrechtspleging doorgang vinden. Anders is het wachten op het volgende incident. Dat dan weer een nog hardere aanpak en een nog extremere wetgeving in het leven roept.
Maar dan is Leiden misschien in last. Als u of uw kind het zelf gaat merken, zult u zeggen: “Mag dat allemaal zomaar?” Het antwoord is dan: “Ja, dat mag.” Volgens de wet. Dus volgens uzelf. En wie schakelt u dan in om u te redden? Een advocaat of minister Opstelten?
De veroordeelde zwemleraar Benno L. is vanochtend aangekomen in zijn nieuwe onderkomen. Dat is een woning op het terrein van de TBS-kliniek Rooyse Wissel.
Dat meldt een eigen, gezaghebbende bron. Benno L. staat onder elektronisch toezicht. Hij mag het terrein van de kliniek verlaten wanneer hij wil. Tien steden zijn verboden gebied voor hem. Benno L. zit tussen andere TBS’ers die uit zijn behandeld en zich vrij mogen verplaatsen, maar nog wel begeleid wonen.
De oud-zwemleraar is voorwaardelijk vrijgekomen. Hij mag op geen enkele wijze contact opnemen met zijn slachtoffers. L. werd in 2009 gearresteerd voor het jarenlang misbruiken van tientallen jonge kinderen en vaak verstandelijk gehandicapte meisjes. Het Hof Den Bosch veroordeelde hem tot zes jaar cel.
De advocaat van L. wilde nog bevestigen noch ontkennen of zijn cliënt in de Rooyse Wissel zit. Zijn reactie: “Wat? Hoe weet u dat nou weer?”. Heldere reactie..
Deze week kondigde het openbaar ministerie aan dat het onderzoek naar de dood van Cassandra van Schaijk (17) uit Almere wordt heropend. Een bijna hopeloos dossier. En mocht er een verdachte in beeld komen, dan wordt het knap lastig om het bewijs rond te krijgen.
De aanhouding van Jasper S. voor de moord op Marianne Vaatstra uit Zwaagwesteinde en de veroordeling die hierop volgde in maart dit jaar, smaakt voor justitie naar meer. Zo’n lastige cold case zaak oplossen na zoveel jaren: dat biedt perspectief.
De technieken op het gebied van forensische opsporing zijn sterk ontwikkeld in de laatste jaren. En ook wettelijk is er meer mogelijk: zo kan justitie DNA-verwantschapsonderzoek doen. Het is niet voor niets dat het college van procureurs-generaal heeft besloten om nieuw DNA-onderzoek te doen bij alle onopgeloste moordzaken van voor 2001.
Tussen de zaken Vaatstra en Van Schaijk bestaan wel essentiële verschillen. Ten eerste staat niet vast of de tiener uit Almere is omgebracht. Ze is dood aangetroffen in het water van de Noorderplassen, maar de doodsoorzaak staat niet vast. Cassandra lag al drie weken in het water. Het belangrijkste verschil: de recherche beschikt niet over een spoor van een mogelijke verdachte. Laat staan een DNA-daderprofiel.
Cassandra: Uit in Almere, gevonden in de Noorderplassen
Komt er op een of andere manier wel een verdachte in beeld, dan staat justitie voor de lastige taak om te bewijzen dat hij of zij verantwoordelijk is/zijn voor de dood van Cassandra.
Een DNA-match met een profiel uit de DNA-databank of van een verdachte is niet mogelijk vanwege het ontbreken van een DNA-spoor op of bij het lichaam van Cassandra. En omdat niet vaststaat wat de doodsoorzaak is, is het justitie bijna onmogelijk om aan te tonen dat de verdachte de hand heeft gehad in haar dood. Anders wordt het als een verdachte bekent en zijn verhaal waterdicht is.
Wat het niet vast kunnen stellen van een doodsoorzaak voor gevolg kan hebben, werd duidelijk bij het proces in september vorig jaar rond de dood van Anneke van der Stap. Ron P. (eerder veroordeeld voor het doden van Christel Ambrosius, de Puttense moordzaak) werd in 2010 in zijn cel aangehouden voor de moord.
Ook het lichaam van Van der Stap werd een flinke periode na haar verdwijning gevonden. Elf dagen later om precies te zijn. Het lichaam was door de hitte grotendeels ontbonden, waardoor de doodsoorzaak onduidelijk was. Van dadersporen op het lichaam was ook geen sprake.
Ron P. en Anneke van der Stap
De ontkennende verdachte Ron P. werd vrijgesproken: onder meer omdat er geen direct link tussen hem en de dood van Van der Stap was. Overigens oordeelde de rechtbank wel dat vaststond dat Van der Stap was omgebracht.
Wat niet is bij de zaak Cassandra kan nog komen. Nieuw forensisch onderzoek kan alsnog een spoor opleveren. En wellicht komt er zelfs klaarheid op het gebied van de doodsoorzaak. Het is mooi dat het openbaar ministerie het dossier weer openslaat.
Niet alleen nieuwe forensische technieken kunnen zorgen voor een doorbraak. Soms gaan getuigen en verdachten jaren later ineens praten. Iemand krijgt bijvoorbeeld ruzie met iemand met wie hij een geheim deelt en legt belastende informatie bij de politie of derden op tafel. Dit is niet ongewoon.
Mogelijk herkent iemand door nieuwe media-aandacht alsnog één van de getuigen die de politie zoekt. Het komt ook voor dat iemand iets relevants heeft gezien, maar zich pas jaren later ineens realiseert dat zijn waarneming cruciaal kan zijn voor een onderzoek.
Wietman
Fascinerend is dat de twee mannen die Cassandra die nacht in 2007 waarschijnlijk een lift hebben gegeven, nooit zijn opgespoord. Wie is toch de man die door een andere man de ‘Wietman’ werd genoemd? Iemand moet die naam toch bekend voorkomen?
Alles over de zaak Cassandra van Schaijk kunt u lezen op de website van Opsporing Verzocht. Tips of opmerkingen? mickvanwely@gmail.com
Lees hieronder een interview met procureur-generaal Marc van Nimwegen van het openbaar ministerie over nieuw cold case onderzoek: (2 x PDF)
