Twee lichamen. Op dezelfde dag op 18 januari thuis gevonden en op verschillende locaties in de stad. In beide gevallen was er geen sprake van een natuurlijke dood. Gudrun Küster (66) en Trevor Griffiths (71) uit Groningen werden omgebracht.
Het lijkt erop dat hun goedheid de twee fataal is geworden. De man die de politie voor de moorden heeft opgepakt, kreeg in het verleden onderdak bij beide Groningers. Dat de twee dezelfde man in huis hebben gehad, is niet de enige parallel tussen de moordzaken.
De luxaflex hangt nog naar beneden. Aanbellen en kloppen op de deur doet de jaloezieën niet bewegen. Café De Snörre aan de Verlengde Hereweg in Groningen lijkt nog onbemand. Dat is niet raar. Het is twee uur ’s middags.
Bij het wegrijden met de auto steekt ineens een man zijn hoofd door de deuropening. Een man met een ‘snörre’. Een grote hangsnor. Dat moet de eigenaar van de buurtkroeg zijn waar Griffiths dagelijks kwam.
Is het ook.
Of hij even wil praten, want het mag toch niet zo zijn dat de dood van de 71-jarige oud-kapitein anoniem de boeken in gaat. Een stille moord. Enkel en alleen omdat de man een vrij eenzaam bestaan leidde. “Kom maar verder. Ik vertel je wat ik weet”, zegt de Snor, die Richard blijkt te heten.
Richards vrouw Janny, voorzien van een flinke tattoo op de borst en een diepe stem, neemt een hijs van haar sigaret. Ze hadden een fantastisch cadeau voor Trevor.
“Hij had dertig jaar op zee gevaren. Zijn wens was om nog één keer naar Engeland te varen “, vertelt Janny.
Griffiths, zo blijkt uit gesprekken met een vertrouwenspersoon van de familie, kwam als kind naar Nederland. Zijn Britse ouders waren vroeg gestorven. Familieleden van zijn ouders in Nederland voedden hem op. Griffiths volgde een opleiding voor de grote vaart aan de Zeevaartschool in Delfzijl.
Op één van zijn reizen ontmoette Griffiths in Chili zijn ex-vrouw. De kapitein nam de Zuid-Amerikaanse mee naar Groningen waar hij met haar trouwde. Halverwege de jaren negentig scheidde het duo, dat twee dochters had. Met zijn gezin had Griffiths sindsdien nauwelijks contact.
Op 17 januari bracht een vaste gast goed nieuws voor de oud-zeevaarder. “De man vaart op een boot. Trevor mocht met hem mee naar Engeland. Een paar keer zelfs.” Griffiths was geroerd. Dronk een borrel extra en drentelde voldaan naar huis.
De zee of een schip zou de in Engeland geboren man niet meer zien. Op vrijdagavond 18 januari woedde een brand in zijn huis in de Waldeck Pyrmontstraat. De brandweer ontdekte bij het blussen het lichaam van Griffiths. Hij was omgekomen. Niet in de vlammenzee, maar daarvoor al. Omgebracht dus.
“Het was een vriendelijke, aparte snuiter. Eentje die geen vlieg kwaad doet. Hij was wat eenzaam. ’s Avonds gaven we Trevor vaak wat eten mee. Richard had hem een keer eierballen meegegeven. Een paar dagen later wilde we weer een portie meegeven. Trevor bedankt vriendelijk omdat hij ze vies vond. Bleek dat hij ze rauw had opgegeten.”
Janny wijst op een plank achter de bar van het buurtcafé waar een bierviltje prijkt met een omgekeerd jeneverglaasje erop. “Als Trevor wegging liet hij glas en vilt zo achter. We hebben het zo neergezet. Als aandenken. En dronken na zijn dood samen een glas Beerenburg op Trevor.”
Exact 4,7 kilometer ten noordoosten van het huis van Griffiths woonde de eveneens vermoorde Gudrun Küster (66). Woonde, want ook zij is overleden. Niet door ouderdom, maar door toedoen van een ander. Tussen beide moordzaken bestaan veel parallellen.
Küster hielp net als Griffiths vaak mensen in nood. Ze bood ze tijdelijk onderdak, gaf wat geld of was simpelweg een luisterend oor. Ook Küster leidden een vrij solitair bestaan. En ook haar kinderen waren al gestorven.
Net als bij Griffiths speelde een voornaam deel van haar sociale leven af in de buurtkroeg. Küster was terminaal. Ze had kanker en wilde nog genieten van haar laatste jaren.
Eén parallel werd de Groningers fataal: hun oud-kostganger. Een 37-jarige man die ze in huis hadden omdat ze hem enkel wilden helpen. De man die in de nacht nadat de twee dood werden gevonden, door de politie werd opgepakt.
Roof lijkt het motief bij beide moorden. Maar wat viel er te halen? Noch Küster, noch Griffiths zat goed in slappe was. Het moet tientjeswerk zijn geweest. Twee levens abrupt beëindigd om niets.
Mick van Wely