Wilt u alles weten over de zwaarste straf van Nederland, levenslang? Koop het boek Levenslang, de straf en de daders van Mick van Wely nu met flinke korting en een persoonlijke noot.
De straf levenslang voor de zwaarste misdaden en de gevaarlijkste killers in Nederland staat weer volop ter discussie. Er is sprake van de invoering van een tussentijdse toets die vervroegde vrijlating mogelijk moet maken. Rechters zijn terughoudend om de straf der straffen op te leggen. Want: levenslang is ons land nog steeds levenslang. En daar is Nederland herhaaldelijk voor de op vingers getikt. Nabestaanden morren: hoe kan het dat de moordenaar van hun dierbare straks een tweede kans krijgt? Hun was toch levenslang beloofd?
Het boek Levenslang bestaat uit razend spannende verhalen en behandelt de geschiedenis van de straf. Alle aspecten van de straf komen aan bod en alle zaken sinds de invoering van levenslang in 1870 staan in het boek beschreven. Het boek is nu voor 15 euro te krijgen met een persoonlijk noot van de auteur.
Bij de aanschaf van tien boeken krijgen geïnteresseerden een gratis lezing: met de laatste ontwikkelingen op het gebied van levenslang. Leuk voor een dispuut of studentenhuis! Stuur een mail naar: m.van.wely@telegraaf.nl voor nadere info.
De Haagse rechtbank heeft staatssecretaris Teeven een tik op de vingers gegeven. Die heeft bij de beoordeling van een gratieverzoek van een levenslanggestrafte, steken laten vallen. En het ontbreekt ten onrechte bij de gedetineerde aan perspectief op vrijlating.
De voorzieningenrechter deed gisteren uitspraak in een kortgeding dat door Loi Wah C. (56) en zijn Groninger advocaat Mathieu van Linde was aangespannen. C. zit sinds 1987 vast voor een viervoudige moord in Rotterdam en is één van drie mannen die al langer dan 25 jaar gedetineerd zijn. Hij verblijft nu in de PI Veenhuizen.
C. en Van Linde eisten directe vrijlating na afwijzing van het vijfde gratieverzoek van C. Volgens Van Linde ontbreekt ieder reëel perspectief op vrijlating en is de staat nog niet begonnen met resocialisatie-activiteiten voor C. En dat is in strijd met Europese jurisprudentie.
De Haagse rechter bepaalde niet dat C. onmiddellijk op vrije voeten moet komen, maar eiste wel van de staat dat er binnen twee weken een begin moet worden gemaakt met resocialisatie-activiteiten die gericht zijn op terugkeer van de gedetineerde in de maatschappij.
Lees meer over C. in Levenslang
Het Europese Hof bepaalde onlangs dat er altijd perspectief moet zijn op vrijlating en dus resocialisatie. Teeven stelt dat levenslang levenslang is en dat daarom resocialisatie niet aan de orde is.
De rechter oordeelde gisteren dat de staatssecretaris bij het beoordelen van het gratieverzoek een resocialisatierapport had moeten meewegen. Maar dat is er dus niet. De advocaat moet, als dit rapport er alsnog ligt, een nieuw gratieverzoek indienen met de bevindingen van het resocialisatierapport.
Het Haagse gerechtshof dat moet adviseren over de gratieverzoeken, heeft in de beoordeling van het vijfde verzoek al aangegeven in te willen stemmen met het gratieverzoek. Het deed dat nog niet, omdat er nog geen resocialisatierapport lag.
Het is niet voor het eerst dat Teeven op de vingers wordt getikt door een rechter over levenslang. Het gebeurde ook al bij de levenslanggestrafte Cevdet Y. Zo weigerde Teeven Y. op onbegeleid verlof te sturen na eerder begeleid verlof. De rechter in Den Haag stelde dat dit onrechtmatig was. Ook de Raad voor de Strafrechtstoepassing en Jeugdbescherming (RSJ) tikte het ministerie al op de vingers in levenslang-zaken.
De uitspraak van de rechter kan grote gevolgen hebben voor de tenuitvoerlegging van de straf levenslang in Nederland.
De tot levenslang veroordeelde Loi Wah C. heeft van de 37 tot levenslang gestraften in Nederland de meeste gratieverzoeken ingediend. Hij zou al in 2009 in vrijheid gesteld moeten zijn.
In de bajes Norgerhaven in Veenhuizen stond op de afdeling van C. jarenlang een planbord met daarop de datum waarop hij vrij zou komen: 5 december 2009. Een datum die ook op de registratiekaart van de penitentiaire inrichting stond. Een jaar of tien geleden werd de datum op het bord en het kaartje verwijderd.
C. werkte in Veenhuizen lange tijd als kantinebaas
Het is symbolisch voor het gekenterde beleid bij het ministerie van Justitie over de tenuitvoerlegging van de straf levenslang. Voorbereiding op terugkeer in de samenleving zoals vroeger? Niet nodig. Levenslang betekent zitten tot de dood. Daarin is het departement kraakhelder.
C. zit sinds oktober 1987 vast. Hij werd in 1989 door het Haagse hof veroordeeld tot levenslang voor de moord op het gezin Tang in Rotterdam. Een beestachtig delict, waarbij een baby, een peuter en hun ouders werden doodgestoken. C. heeft een gedeeltelijke bekentenis afgelegd. Hij zou de daders binnen hebben gelaten, maar niet gestoken hebben.
De Chinees is een van de drie levenslang gestraften die al meer dan 25 jaar vastzitten. Behalve C. zijn dat drievoudig kindermoordenaar Koos H. uit Den Haag en Cevdet ’Ted de Turk’ Y., die zes cafébezoekers doodde in Delft.
Cevdet Y.
C. is de enige ‘levenslange’ die in een tbs-kliniek verblijft. Onlangs bepaalde de rechter dat hij op onbegeleid verlof mag. Het ministerie probeert al jaren het verlof van Y. te blokkeren. Het werd op de vingers getikt door de Raad voor de Strafrechtstoepassing en Jeugdbescherming. Die maakte gehakt van de halsstarrige houding van de staatssecretaris van Justitie.
Het ministerie schermt met nabestaanden van C., die fel tegen vrijlating zijn. Het gaat om twee tweede-en derdegraads familieleden. C. heeft aangegeven dat hij na vrijlating bereid is om naar Hongkong te vertrekken. De impact van zijn vrijlating zou dan minder groot zijn.
De officier van justitie die precies 30 jaar geleden levenslang eiste tegen Cevdet Yilmaz uit Delft voor een schietpartij die aan zes mensen het leven kostte, had de straf waarschijnlijk niet geëist als hij had geweten dat Yilmaz nu nog vast zou zitten.
Oud-officier H.J. den Os heeft een unieke verklaring op papier gezet voor een kort geding dat dinsdag 1 juli dient in Den Haag. De verklaring is in het bezit van het actualiteitenprogramma DeNieuwsBV op radio 1.
Den Os schrijft dat hij de straf eiste, ervan uitgaande dat Yilmaz na verloop van tijd weer vrij man zou zijn. Hij had nooit gewild dat Yilmaz voor altijd werd opgesloten zonder perspectief op vrijheid.
Moordenaars die werden veroordeeld, kregen tot 1986 nagenoeg altijd gratie. Sinds grofweg 2002 is resocialisatie niet meer vanzelfsprekend. De ministers en staatssecretarissen van justitie vinden dat levenslang gestraften nooit meer vrij mogen komen.
Yilmaz is de enige levenslang gestrafte die met verlof mag. Omdat hij in een TBS-kliniek zit (zonder dat hem TBS is opgelegd) is onbegeleid verlof een logische vervolgstap. De verloven onder begeleiding zijn namelijk perfect verlopen. In 2000 is een afspraak gemaakt tussen justitie, de kliniek waar hij in werd geplaatst en de advocaat van Yilmaz, dat hij beschouwd zou worden als TBS-patiënt (ook over deze afspraak dient de advocaat van Yilmaz dinsdag een belangrijke verklaring in: zie onderaan NOOT).
DeNieuwsBV heeft de verklaring alvast gelezen
Justitie verzet zich echter tegen onbegeleid verlof. Yilmaz voert al jaren met zijn advocaat Romke Wybenga een gevecht tegen de staat over de verloven. De Raad voor de Strafrechtstoepassing en Jeugdbescherming tikte het ministerie al op de vingers over de weigering van de verloven.
In mei dit jaar besloot de staat na een eerder kort geding van zijn advocaat, dat Yilmaz niet met onbegeleid verlof mag. De voorzieningenrechter vond in april dat het de staat was die met een besluit moest komen. In het kort geding dat morgen in Den Haag dient, vragen Yilmaz en zijn advocaat de voorzieningenrechter om dit besluit te toetsen.
NOOT: de oud-voorzitter van de Raad van Bestuur van de Van der Hoevenkliniek met wie de afspraken zijn gemaakt over de plaatsing van YIlmaz, schrijft dat het justitie zelf was die Yilmaz in de kliniek wilde hebben. Hij schrijft ook dat hij de huidige opstelling (de geheel andere opstelling) van justitie beschamend vindt).
Lees hier passages uit de verklaringen van Den Os en Wiertsema:
Den Os 1Den Os 2
Wiertsema 1Wiertsema 2
Luister hier naar De Nieuws BV. Levenslang-specialist Mick van Wely vertelt over de verklaring van de oud-officier, het bijzondere karakter van deze brief en de zaak Yilmaz: radiofragment
Lees ook het boek Levenslang (met een uitgebreide beschrijving van de zaak Yilmaz)
Op zaterdag 20 september besteedt het radioprogramma Cappuccino op Radio 2 aandacht aan het nieuwe boek Levenslang van Mick van Wely. Rond half elf praat hij over zijn gesprekken met slachtoffers en nabestaanden, het gratiebeleid, bijzondere moordzaken, de geschiedenis van de straf en het leven van de gedetineerden.
Levenslang verschijnt komende maandag/dinsdag. Graag een exemplaar? Bel dan vast met de plaatselijke boekhandel of bestel ‘m online. Lees hier over Levenslang in de media en bekijk previews.
Eind september ligt mijn nieuwe boek Levenslang in de winkel! Het boek is inmiddels klaar en gaat binnenkort naar de drukker. Spannende ‘faction’, maar ook een onmisbaar naslagwerk. Het resultaat van drie jaar research. Met een voorwoord van misdaadjournalist Peter R de Vries. Aanmelden voor de exacte publicatiedatum kan hier: mickvanwely@gmail.com
Alasam S. is door de Groninger rechtbank dinsdagmiddag veroordeeld tot 28 jaar cel voor de moorden op zijn vriendin Renske Hekman en de politieman Dick Haveman in Baflo in april 2011. De rechtbank achtte twee keer moord en twee keer poging moord bewezen, maar legde geen levenslang op zoals was geëist door justitie.
De motivering van de rechtbank om geen levenslang op te leggen is bijzonder. De rechter zei namelijk onder meer dat levenslang ‘geen enkel perspectief‘ biedt op terugkeer in de maatschappij. En erkent daarmee dat gratie in praktijk niet (meer) bestaat.
Wordt het levenslang of niet? De Groninger rechtbank beslist dinsdag 5 maart of Alasam S. (27) de rest van zijn leven in de bajes blijft.
Ik zou niet graag in de schoenen van de rechters willen staan. Na drie weken piekeren en het bekijken van zo’n recente tachtig zaken waarbij levenslang aan de orde was, kom ik er niet uit. Ik neig naar geen levenslang. En waarom?
Na twee snoeiharde nederlagen voor het openbaar ministerie bij belangrijke processen tegen de Hells Angels, waren de veroordelingen vandaag in het liquidatieproces Passage meer dan welkom. Slechts twee keer eerder werd na de Tweede Wereldoorlog bij één proces drie keer levenslang opgelegd.
De vader van Ronald P. vroeg dit weekend in De Telegraaf om levenslang voor zijn zoon. Die staat nu terecht voor de moord op Anneke van der Stap uit Rijswijk. Het is geen irreëel verzoek. Mocht het openbaar ministerie in Den Haag de moord op Anneke van der Stap bewezen achten, dan is de kans dat tegen de moordenaar van Christel Ambrosius (Puttens moordzaak) levenslang wordt geëist erg groot.
Tot twee keer toe probeerde justitie het bij de Rotterdamse Antilliaan Leonard S. Maar twee keer schudden de rechters het hoofd. Eerst in de rechtbank in Utrecht waar S. in 2008 aan de Dickenslaan met een medeverdachte een andere Antilliaan doodschoot, en gisteren bij het Arnhemse Hof. Ook de raadsheren vonden levenslang een te zware straf. S. werd 22 jaar cel opgelegd. Zijn medeverdachte werd veroordeeld tot 16 jaar cel.
Waarom geen levenslang? Op zich niet vreemd. Doorgaans (niet altijd) zijn er twee moorden nodig voor een veroordeling. Het Hof motiveert de beslissing als volgt in het arrest:
De straf levenslang voor de zwaarste misdaden en de gevaarlijkste killers in Nederland staat weer volop ter discussie. Er is sprake van de invoering van een tussentijdse toets die vervroegde vrijlating mogelijk moet maken. Rechters zijn terughoudend om de straf der straffen op te leggen. Want: levenslang is ons land nog steeds levenslang. En daar is Nederland herhaaldelijk voor de op vingers getikt. Nabestaanden morren: hoe kan het dat de moordenaar van hun dierbare straks een tweede kans krijgt? Hun was toch levenslang beloofd?
