Tot 2 oktober geen berichten ivm verschijnen boek Levenslang. Voor info over Levenslang en media: hier
Misdaad Actueel
Boek Levenslang in Cappuccino
Op zaterdag 20 september besteedt het radioprogramma Cappuccino op Radio 2 aandacht aan het nieuwe boek Levenslang van Mick van Wely. Rond half elf praat hij over zijn gesprekken met slachtoffers en nabestaanden, het gratiebeleid, bijzondere moordzaken, de geschiedenis van de straf en het leven van de gedetineerden.
Levenslang verschijnt komende maandag/dinsdag. Graag een exemplaar? Bel dan vast met de plaatselijke boekhandel of bestel ‘m online. Lees hier over Levenslang in de media en bekijk previews.
Stop met strafkorting door media-aandacht
(zie reactie mr. Sidney Smeets onderaan)
Een lagere straf omdat de dader al genoeg is gestraft door media-aandacht. Strafkorting als gevolg van media-aandacht is niet van deze tijd. Het moet, misschien op een enkele uitzondering na, helemaal worden verbannen.
Een verdachte in een spraakmakende of aansprekende zaak komt er sinds een jaar of tien al snel bekaaid af. Zijn foto verschijnt rap op internet. De publieke schandpaal doet vol venijn zijn werk.
De tijd dat alleen GeenStijl pontificaal een foto van een moord- of overvalverdachte plaatste is allang voorbij. Metro, De Telegraaf, het AD: ‘we’ doen er allemaal aan mee.
De grenzen van privacy zijn fors opgeschoven. Of het nou goed is of niet: het is nou eenmaal zo. Een onomkeerbaar proces.
Privégegevens van een verdachte liggen door Facebook, Twitter, Hyves en andere social media voor het grijpen. De concurrentiestrijd tussen media is groter geworden. Wie kan zo snel mogelijk zoveel mogelijk over een verdachte online zetten?
Een belangrijke rol is weggelegd voor justitie. Een jaar of tien geleden, misschien nog recenter, werd een zorgvuldige afweging gemaakt voordat foto’s werden getoond van een verdachte. Het kon als alle andere opsporingsmiddelen niets hadden opgeleverd of als het delict zeer ernstig was.
Nu worden beelden veel sneller door het OM verspreid. Zelfs een simpele winkeldief mag zich al verheugen op exposure in Opsporing Verzocht.
Door al deze ontwikkelingen is de groeiende aandacht voor de verdachte of dader makkelijk te verklaren. Of dat terecht is of niet, dat is geen issue meer. Rechters moeten zich dat ook realiseren. De publieke schandpaal is onvermijdelijk. Kunnen we niks meer aan doen.
Soms hebben verdachten er zelf schuld aan. Wie gaat knokken op een plein in het centrum van een stad onder het oog van een camera, vraagt erom om vastgelegd te worden.
In juridische termen zou je kunnen spreken van een soort voorwaardelijke opzet. Hij weet dat er camera’s hangen en neemt publicatie of verspreiding van zijn tronie op de koop toe.
Er is nog iets anders. Tot grofweg halverwege de jaren negentig van de vorige eeuw was er veel meer begrip voor de dader. Die was vooral slachtoffer van zichzelf, zijn verleden en de omgeving.
Na de enorme stijging van criminaliteit in de jaren negentig is de pendel richting het slachtoffer gegaan. De impact van crime is groter geworden door internet en de opkomst van social media.
De maatschappij heeft het gehad met het vergeven. Met die eeuwige tweede, derde en vierde kans. De rol van het slachtoffer in het strafproces is gegroeid. Dag dader, welkom slachtoffer.
Nog iets. Het is niet fair dat een verdachte die een overload aan aandacht krijgt, een lagere straf wordt opgelegd dan een verdachte of dader die zich niet mag verheugen op die aandacht. Voor hetzelfde delict.
Bovendien staat straf door medeburgers of maatschappij los van het strafproces. Stel, de voorzitter van een plaatselijke visvereniging gaat er met de kas vandoor. Als hij dan in zijn gemeenschap geen enkele functie meer mag bekleden en na media-aandacht met de nek aan wordt gekeken op straat, is dat een logische maatschappelijke reactie. En die kan los staan van een strafproces.
Overvloedige media-aandacht of een voor de verdachte vervelende reactie van de maatschappij, mag niet beloond worden met strafvermindering, De rechter moet de verdachte straffen omdat hij de wet heeft overtreden.
Volgens de Raad van de Rechtspraak leggen rechters in grofweg de helft van de zaken waarbij sprake is van veel media-aandacht, een lagere straf op. Dat is teveel. Deze strafkorting mag wat mij betreft helemaal uitgebannen worden. Rechters moeten met de tijd meegaan.
Mick van Wely
NB Deze column is geschreven naar aanleiding van het fraude- en witwasproces tegen het voormalig VVD-Statenlid Drenthe, B. Ziengs half september. Hier nam de officier van justitie een voorschot op mogelijke strafkorting.
Hoe de Raad van de Rechtspraak denkt over dit thema: hier
De ‘pornopastoor‘-zaak: ook strafkorting
De reactie van advocaat Sydney Smeets van SpongAdvocaten op mijn column:
Strafkorting vanwege media-aandacht is terecht.
Feit is dat in onze moderne samenleving Andy Warhol’s voorspelling dat iedereen vijftien minuten beroemd zal zijn is uitgekomen. Via sociale media kunnen we ons aan de meest intieme details van ‘het leven van de anderen’ laven.
En zolang iemand er zelf voor kiest op deze wijze in de belangstelling te staan is daar behalve een gebrek aan goede smaak weinig op aan te merken.
Het wordt anders als iemand tegen zijn wil in de media verschijnt als verdachte van een ernstig strafbaar feit. Het behoeft nauwelijks betoog dat de verdachte daar last van heeft.
Het simpelst is dat uit te leggen aan de hand van verdachten die zijn vrijgesproken. De hoofdredacteur van Kidsweek mag dan geen kinderporno in zijn bezit hebben gehad, maatschappelijk gezien is er weinig van hem over. De verdenking zal hem blijven achtervolgen.
Het is dan ook niet voor niets dat de schadevergoeding voor gewezen verdachten vaak hoger uitvalt als de zaak veel media-aandacht heeft gehad. Met andere woorden, de schade van media-aandacht staat niet ter discussie.
Ook wanneer het om minder bekende verdachten gaat is in de directe omgeving vaak snel achterhaald om wie het gaat en door het alomtegenwoordige internet is de berichtgeving tot in lengte van dagen terug te vinden. Wanneer de veroordeelde zijn straf allang heeft uitgezeten blijven de gevolgen van de media-aandacht hem nog lang achtervolgen.
In de discussie rondom dit onderwerp wordt ten onrechte de indruk gewekt dat alle zaken evenveel kans maken op media-aandacht. Sommige zaken krijgen echter veel meer aandacht dan andere, misschien wel veel ernstiger, zaken.
De reden daarvoor is niet altijd duidelijk maar kan afhankelijk zijn van factoren als de afkomst van de verdachten, het feit of er toevallig beelden zijn en de vraag of er ander nieuws is dat de aandacht vraagt. Daar komt nog bij dat voor de uiteindelijke (gedeeltelijke) vrijspraak vaak geen aandacht meer is, dat is geen nieuws.
Media aandacht is afhankelijk van zoveel factoren dat het welhaast arbitrair lijkt. Een voorbeeld:
de gemiddelde verdachte die honderden kinderpornoplaatjes en -filmpjes in zijn bezit heeft komt helemaal niet in de krant terwijl de verdachte die vijf plaatjes van naakte kinderen bezat maar samenwoont met een bekende van Roberts M. kan rekenen op tekenaars en camera’s in de zittingszaal. Voor hem zijn de gevolgen dus ernstiger dan voor iemand die een zwaarder delict heeft gepleegd.
Dan is het niet vreemd dat de rechter in een zaak waar veel media aandacht en dus schade is, daar ook rekening mee houdt.
Sydney Smeets
Bevroren grasland: prachtige rechtbankcolumns
Geharde, maar eenzame misdadigers, onverbeterlijke junkies met de beste bedoelingen, verdrietige partners, domme overvallers. Keiharde boeven, simpele schlemielen.
Rechtbankjournalist Rob Zijlstra, bekend van de meest gelezen ‘courtblog’ in Nederland Zittingszaal14, ziet ze twee keer per week in Groningen hun verhaal doen voor de rechtbank.
In Bevrorengrasland beschrijft Zijlstra met veel oog voor detail de meest bijzondere rechtszaken. Over spijkerharde ‘rips’ in het wietcircuit, een tot wanhoop gedreven boer die een agent te lijf gaat met een mestvork en over een ruk aan een handrem met grote gevolgen.
Het e-book Bevroren grasland bestaat uit de 75 mooiste columns van Zijlstra. Evenwichtig en vaak humoristisch beschreven observaties van de journalist uit de rechtszaal. Een absolute aanrander!! Voor nog geen tientje..
Afscheidsbrief Schoonloo: wel of niet plaatsen?
Hij zat vanochtend in mijn mailbox. De afscheidsbrief van Bernd K.-B. die zijn drie kinderen en zichzelf doodde in Schoonloo. Wat doe je ermee? Publiceren of niet? Wij (DvhN) deden het niet. Sommige andere media deden het wel.
In de brief haalt de vader uit. Het is zijn persoonlijke visie op de weg die leidde naar zijn daad: een drievoudige moord en een zelfdoding. De brief lijkt geschreven en gemaild te zijn om uit te halen. Het is schieten op anderen. Een persoonlijk, eenzijdig offensief.
Bernd ventileert zijn mening over de twee ex-vrouwen die hij met naam en toenaam noemt. Zelfs de naam van de vriend van één van de twee duikt op in de brief. Door het plaatsen van de volledige content betrek je dus anderen bij het drama.
De brief is flink rond gemaild door Bernd. Wilde hij daarmee zijn opponenten extra hard treffen? Dat de brief is verspreid mag, wat mij betreft althans, geen argument zijn om als medium de mail dan ook maar in zijn geheel online te zetten.
Is het publiceren van wat passages niet voldoende? Of de tekst in eigen woorden, samenvattend weergeven? Ik zie de journalistieke relevantie van het publiceren van de volledige tekst niet. Dat onder meer het AD dat wel doet is een eigen keuze. Prima. Benieuwd wat de afweging is geweest.
Zoals mogelijk op meerdere redacties de discussie is gevoerd over de afscheidsbrief, zat de redactie van het Jeugdjournaal te wikken en te wegen of er een item gemaakt moest worden over Schoonloo.
De NOS zegt: soms wel, soms niet. En als wel: dan met een kader en veel uitleg. Zou het erg onder de kinderen leven, dan was een item verantwoord. Het Jeugdjournaal belde scholen en stelde vast dat het niet leefde onder kinderen. Na het raadplegen van politie en een psycholoog besloot de NOS af te zien van een item voor de jeugd.
Je zou ook kunnen zeggen: we doen het wel. Want beter goed en breed door ons gebracht, dan halfslachtige informatie via derden. Kinderen zijn handig in het vergaren van info en horen en zien veel. De kans is aanwezig dat ze toch geconfronteerd worden met Schoonloo.
Moeilijke keuzes. Mooi dat het Jeugdjournaal twitterde over de interne discussie.
Hieronder wat tweets over Schoonloo (aanklikken) en hier een eerdere blog over gezinsmoorden/drama’s
Oeps! Drugsanalyses vergeten..
Het proces rond de xtc-bende uit Emmen en Groningen in Assen is dinsdag aangehouden en wordt in oktober voortgezet. Advocaten vroegen hierom omdat drugsanalyses in het onderzoeksdossier ontbraken. De rechtbank en de officier van justitie hadden ze wel.
Drie van de zes verdachten mogen in vrijheid de voortzetting afwachten. De mannen worden beschuldigd van de grootschalige productie, bezit en export van xtc.
Een woordvoerder van justitie zei na afloop het jammer te vinden dat de zaak is aangehouden. De advocaten vonden dat pleiten geen zin heeft, zolang niet zwart op wit staat dat er sprake is van drugs. Ze willen eerst de testrapporten van het Nederlands Forensisch Instituut lezen.
Hoofdverdachte Theo van G. (62) uit Emmen bekende xtc pillen te hebben gedrukt en verkocht op internet. De hoeveelheid viel volgens hem mee. De pillen werden in dvd-doosjes met hoesjes van kerkmuziek verstuurd naar klanten in heel Europa.
Meer over de xtc-zaak: hier en hier
Digitale drugslord Silk Road spreekt
Aan het digitale drugsnetwerk Silk Road hebben media in Nederland nauwelijks aandacht besteed. Het zakenblad Forbes en The Economist nemen de ‘marktplaats voor dope’ wel serieus. Met een geschatte jaaromzet van 22 miljoen dollar doet Silk Road het niet slecht.
In april pakte de noordelijke recherche in Emmen en Groningen een bende op die op grote schaal xtc produceerde en distribueerde via Silk Road (lees hier: de xtc-bende van Sinterklaas).
Voor zover bekend zijn er in Nederland niet eerder mensen opgepakt die drugs verkochten via Silk Road. Zakenblad Forbes en een onderzoeker van de Carnegie Mellon universiteit in Pittsburgh analyseerden de website, die gebruikt maakt van het netwerk TOR. IP-adressen zijn niet te achterhalen en als betaalmiddel worden bitcoins gebruikt.
De jaaromzet van Silk Road wordt geschat op 22 miljoen euro. Grote plus van de site: geen spam, tevreden klanten en eerlijke handel. Forbes interviewde ook de eigenaar van Silk Road, Dread Pirate Roberts. Een man die gelooft in volledige legalisering van drugs en het recht van mensen om zelf te bepalen wat je met je eigen lichaam doet.
Justitie zegt Silk Road serieus te nemen maar geen idee te hebben van de omvang van de handel in Nederland. Volgens het OM is het netwerk wel degelijk te kraken. Lastig is het wel.. Voor de liefhebber: je kunt er alles kopen. Pillen, coke, paddo’s, MDMA. De whole bunch.
Lees hier het interview met Roberts in Forbes en het verhaal in The Economist
Het proces rond de xtc-bende dient op 3 september voor de Asser rechtbank
De xtc-bende van ‘Sinterklaas”
De groep verdachten uit Groningen en Drenthe die in april werd opgepakt voor de grootschalige productie en verkoop van xtc, deed dat via een verborgen website, Silk Road. Dat is een soort Markplaats voor drugs en wapens.
Omdat de recherche nog volop bezig is met het onderzoek, wil het Openbaar Ministerie niets zeggen over het onderzoek dat luistert naar de naam Mantia.
Voor zover bekend is het de eerste keer dat verdachten zijn opgepakt die drugs distribueerden via Silk Road. Silk Road is de schrik van justitie. IP-adressen van computers en dus de distributeurs van aangeboden spullen zijn niet te traceren omdat er gebruik gemaakt wordt van het internetnetwerk TOR. Dit netwerk dook ook op bij de Amsterdamse zedenzaak Robert M.
De betaling geschiedt met Bitcoins of BTC: een virtueel betaalmiddel. Coins kunnen ook omgewisseld worden voor cashgeld. Verdachten uit het onderzoek Mantia hebben tijdens verhoren bekend dat ze gebruik maakten van dit netwerk, maar wilden niet vertellen wie dit deed en hoe of waar de Bitcoins werden omgezet in geld.
Onder de zeven verdachten uit Groningen, Onstwedde en Emmen was er één die de pillen draaide. Dat gebeurde in Westerbork. De andere verdachten fungeerden als distributeurs en koeriers. De pillen gingen de hele wereld over. Duitsland was het belangrijkste afzetgebied.
Volgens hoofdverdachte Tele Benoni (roepnaam Theo) van G. (62) uit Emmen zijn er zeker 200.000 pillen geproduceerd. De recherche vond ook vuurwapens en grondstoffen voor de productie van de ’pretpillen’.
Pillen in dvd’s met kerkmuziek.
Hij is 62 en ziet er met zijn lange baard uit als een hippie. De ene compagnon uit zijn drugsnetwerk noemt Theo van G. ’de zwerver’, de ander noemt hem ’Sinterklaas’. Pillendraaier van een bende met een uniek distributiesysteem.
Ze staan op scherp, laat op de avond van 22 november. Agenten in Emmen zijn op zoek naar de autokrasser die de stad al maanden in zijn greep houdt. De agenten zien een man op een bijrijderstoel van een Golfje.
Een vrouw drentelt verdacht om de auto. Is zij of hij de beruchte krasser? Even voor middernacht zetten ze de wagen aan de kant. Met autokrassen blijken ze niets te maken te hebben. Wel met de handel in drugs.
In de wagen liggen honderden xtc-pillen. Bij een kennis in de woning vindt de politie meerdere handvuurwapens, waaronder het ’James Bond-pistool’, een Walther PPK. Ook liggen er meer zakken vol ’pretpillen’. Het is een gelukstreffer. Een mazzeltje.
En het geluk kan niet op. Bij een vrouw uit Musselkanaal treft de politie een notitieblokje aan. De hele administratie van de xtc-bende staat erin. Verkoopcijfers, exportlanden, namen van koeriers. Alles. Het kasboek van de xtc-bende van ’Sinterklaas’. Er staat zelfs een to do-lijstje in.
Op 5 april 2013 valt de politie panden binnen in Groningen, Emmen en Westerbork. In een pand in Westerbork vindt de recherche in een verborgen ruimte een pillenmachine. De eigenaar van het pand zwijgt bij de politie, maar pillendokter Theo van G. uit Emmen praat honderduit.
In zijn huis worden zakken vol xtc gevonden. Voor vijf cent per pil verkocht hij ze. “Ik drukte 3333 pillen per uur”, zegt hij tijdens een verhoor. Het werk was niet zonder gevaar. Als hij de grondstof MDMA bewerkte kwamen er giftige dampen los. “Soms zag ik dan ineens drie pillenmachines”, zegt hij begin april tegen het verhoorkoppel van de recherche.
Van G. vindt zichzelf vooral een hobbyist. Hij tikte de pillenmachine in 2009 op de kop, repareerde het ding en sloeg aan het drukken. Hij vertelt de politie van alles, maar over de website Silk Road dat werd gebruikt voor de verkoop van de drugs, laat hij weinig los.
De recherche weet van andere verdachten dat Silk Road werd gebruikt. Theo vertelt over de Bitcoins, het elektronische betaalmiddel dat werd gebruikt. Maar over het omruilen in echt geld zegt hij niets. Ook wordt voor de recherche niet duidelijk wie de handelswaar op Silk Road plaatste.
Van G. vertelt wel met enige trots hoe de pillen verpakt werden. “We stopten ze in dvd’s met een cover van kerkmuziek. Daar is lang over nagedacht.”
Niet iedereen is zo behulpzaam als ’Sinterklaas’. De Emmenaren Sander V. (33) en Bernd S. (40) bijvoorbeeld, die worden verdacht van deelname aan de xtc-bende, zwijgen. Frans W. uit Groningen intrigeert de recherche ook: hij is de enige van de groep die eerder is gepakt met een xtc-laboratorium. Het blijft een raadsel voor de recherche wie de spullen precies op Silk Road verkocht en wie de bitcoins incasseerde of verzamelde.
Wie erin slaagt in het verborgen netwerk te komen, kan kinderlijk eenvoudig drugs bestellen. Wachten op straat voor de man met de scooter of de auto met het raampje dat omlaag gaat, is straks niet meer van deze tijd.
Justitie erkent het probleem van Silk Road, maar zegt geen idee te hebben van de omvang van de drugshandel via deze site. Er wordt niet gericht gezocht op Silk Road, maar als er aanwijzingen zijn voor handel, treedt justitie op.
Lees hier een interview met de ‘digitale drugsbaas’ van Silk Road in Forbes
De Mocro-maffia: echt zo bijzonder? Nee
De nieuwe Marokkaanse maffia verovert Nederland. Vette koppen in de media. ‘Grote Ben’, ‘Najib Bouhbouh’. De Mocro-maffia: bekt ook lekker natuurlijk. Maar is het nou allemaal zo bijzonder? Zijn ze zo uniek? Nee.
Dat Marokkanen in Nederland en Nederlanders van Marokkaanse afkomst zeker het laatste decennium verhoudingsgewijs meer dan autochtone Nederlanders zijn vertegenwoordigd in misdaadland, is echt een feit. Daar zijn ook allerlei sociaal-culturele oorzaken voor, maar dat terzijde. Dat er Marokkanen zijn die een belangrijke rol spelen in de drugshandel in Nederland: ook een feit.
Maar het lijkt alsof het iets unieks is: zware, jonge, allochtone criminelen die buitengewoon gewelddadig zijn. Maar dat is het helemaal niet.
In de jaren tachtig gold de Amsterdamse bende The Monks als een plaag voor justitie. De groep van ongeveer 80 tot 150 Surinamers, Turken en autochtonen hield zich bezig met het plegen van overvallen op banken, coffeeshops en postkantoren en stortte zich op de drugshandel.
Jonge ‘zware jongens’ van 16 tot 21 jaar, die er niet voor terugdeinsden om een vuurwapen te trekken en daar ook daadwerkelijk mee te schieten. Ze werden steeds professioneler.
Eén van de leiders was de Turk Erol Kebak. Een ‘groeicrimineel’: van straatschoffie tot staatsvijand. Van Marsen jatten tot het beroven van banken. Op z’n tweeëntwintigste kreeg hij negen jaar cel voor onder meer 41 bankovervallen.
Triest ‘hoogtepunt’: een wildwest achtervolging in 1992 na een bankoverval in Utrecht, die eindigde met het doodschieten van de politieman Iman Klaassen. Kebak kreeg levenslang. Later werd hij vermoord in een Turkse bajes.
De Mocro-maffia is nu vooral hot omdat er een oorlog wordt uitgevochten tussen Marokkaanse misdaadfamilies in Amsterdam en Antwerpen. Na een gestolen partij coke in Antwerpen is het hommeles. Spannend: schieten in het openbaar, een familie die de bijnaam Turtles draagt en dreigementen met foto’s van een tegenstander naast een gehaktmolen.
Najib Bouhbouh werd afgeknald in Antwerpen en er volgden in december wraakacties in de Amsterdamse staatsliedenbuurt en Amsterdam-Slotervaart. Marokkanen dood en Marokkanen vast. Jonge mannen. Groeicriminelen, zoals Erol Kebak. Carrièremakers in de misdaad. Allochtone Amsterdammers.
Zijn ze er dan opeens, die Marokkanen? Maakt dat ze zo bijzonder? Nee. Al eind jaren negentig deed de politie bijvoorbeeld al onderzoeken naar Marokkaanse groeperingen in Utrecht en in Groningen die op grote schaal in drugs handelden. Eén van de onderzoeken heette DUIM: Drugs Invoer Uitvoer Marokkanen.
Slimme jongens: winsten investeerden ze in citrusplantages in Marokko. Geld werd ook gepompt in onroerend goed. De geboorteplaatsen van de boeven bloeiden op. Financieel onderzoek stond in de kinderschoenen en medewerking van de Marokkaanse autoriteiten was er niet of nauwelijks.
Er waren breinen, koeriers en soldaten. Slimme jongens en domme jongens. Net zoals bij de huidige Mocro-maffia. Net zoals bij de oer-Hollandse ‘stamppotmaffia’. Het is een beetje suf om criminelen en hun werkwijze te kaderen naar ras.
Het is niet per definitie zo dat de Marokkaan louter schiet, de Antilliaan te dom is om zich te organiseren en de Turk betrouwbaar is als het gaat om handel. Het varieert per persoon. De crimineel is een mens, niet een genetisch manipuleerde misdaadmachine.
En wat maakt het trouwens uit of een crimineel Marokkaan of autochtoon is? Het gaat om de personen. En de misdaden die ze plegen.
Hoe Marokkaans is de huidige groep uit Amsterdam die openlijk een vete uitvecht trouwens? Gwenette M. wordt gezien als de grote man achter een groep Marokkanen. M. is allesbehalve Marokkaan: hij is Antilliaan. En de mensen die liquidaties uitvoeren zijn doorgaans overigens te bestempelen als voetvolk.
Dat wat Marokkaanse criminelen zijn doorgestoten naar de top van de misdaad in Nederland is niet verwonderlijk. Waar de oerhollandse penoze, de kampers, de Mieremetten en Bruisma’s, tijd nodig hadden om door te stoten tot de top, had de Marokkaanse crimineel dat ook.
De focus van de recherche lag misschien, zo valt te horen binnen justitie, wel iets te weinig op de criminele Marokkaan, die zo kon doorgroeien.
De Marokkanen vallen ook op omdat een groot deel van de traditionele topcriminelen tussen 2000 en 2005 werd geliquideerd. Later belandden topcriminelen zoals Dino Soerel en Willem Holleeder in de bajes. Justitie zat verder de kamperfamilies en de Hells Angels op de hielen. Kortom: er was wat meer ruimte op de arbeidsmarkt.
Het is als met voetbal. Dan zijn de Italianen een tijdje nadrukkelijk aanwezig en dan breekt er weer een Duitse periode aan. Misschien zijn het over vijf jaar jonge Nigerianen in Nederland die dominant aanwezig zijn. En heet de nieuwe Holleeder niet Achmed M., maar Umkele B.
Mick van Wely
Recherche onderzoekt herkomst mes
Ging Jacco R. met een mes naar de woning van Annemieke van Dijk in Roden om haar doelbewust van het leven te beroven? Getuigen hebben dit verklaard. De recherche onderzoekt dit nu.
R. stak dinsdag zijn ex-vriendin Annemieke van Dijk (17) dood in haar huis in Roden. De zaterdag ervoor had ze een einde gemaakt aan de relatie met de jongen. Hij kon het niet verkroppen dat de relatie beëindigd was.
R. zou met handschoenen en een mes naar de woning zijn gegaan. Nadat R. haar neerstak werd het broertje van Annemieke geconfronteerd met haar zwaargewonde zus. R. werd kort na het steekincident opgepakt bij de voetbalvelden van VV Roden. Zowel hij als Annemieke was lid van de club.
De politie bevestigt dat ze onderzoek doet naar de herkomst van het mes dat na de steekpartij bij R. werd aangetroffen. “Wij horen verschillende verhalen en moeten achterhalen wat klopt”, zei de politie donderdag. R. heeft bekend dat hij Annemieke ombracht.
De dood van de tiener heeft een zware impact gehad op het dorp. De voetbalclub hield deze week twee bijeenkomsten voor leden. Ook op de school van Annemieke, De Lindenborg in Leek, is een bijeenkomst gehouden voor leerlingen.
Lees ook: ‘Een jongere kan een relatie veel intenser beleven’