(let op: Benjamin N. is geen verdachte meer: lees hier meer)
Swaniek Wouda (39) werd op maandag 23 juni dood in haar woning aan de Star Numanstraat in Groningen gevonden. De vrouw was hoogzwanger. Een drama, dat alleen maar groter werd toen haar eigen vriend werd opgepakt. Op verdenking van moord.
Meteen na de sectie was de politie erg stellig. Swaniek was door geweld om het leven gekomen. Doorgaans zijn politie en justitie bij twijfelgevallen toch redelijk terughoudend. Een verdachte dood wordt niet zomaar gebombardeerd tot een misdrijf. Of zelfs tot moord.
Want dat maakt de Star Numan-zaak ook bijzonder. Justitie spreekt niet van moord of doodslag, maar meteen van moord. Voorbedachten rade dus. Kennelijk heeft de recherche iets ontdekt waaruit een zeker planmatigheid zou blijken.
Ik heb zelden een moord of verdachte dood meegemaakt, waarbij zoveel commotie ontstond in de vorm van mails en boze telefoontjes. Strekking: de politie heeft een kolossale fout gemaakt. Benjamin en Swaniek hadden een toprelatie en Benjamin was een superbetrouwbare, nette jongen die nooit tot moord in staat zou zijn. Dat ook modelburgers tot moord in staat zijn, wil er bij mensen vaak niet in.
Ik kan me de emotie goed voorstellen. Als zo’n aanhouding plaatsvindt in eigen kring, moet het ongeloof en de woede groot zijn.
Er is geopperd door vrienden van Swaniek dat ze zou zijn overleden door een ernstige vorm van zwangerschapsvergiftiging. Dat aspect speelt ook een rol bij de overtuiging dat politie en justitie er faliekant naastzitten. En die kans is zeer wel aanwezig.
Het is nogal wat als je net je vrouw en ongeboren baby bent verloren en pardoes ook nog eens verdacht wordt van moord. Maar politie en justitie zijn overtuigd: de arrestatie is terecht, Benjamin N. heeft een verschrikkelijk misdrijf gepleegd. Hij heeft zijn hoogzwangere vrouw en haar ongeboren baby gedood.
UPDATE Benjamin N. weer vrij
Eind juni haalde de rechter-commissaris (RC) het fundament onder de verdenking jegens N. vandaan. De RC ging niet akkoord met het verzoek van justitie om N. langer vast te houden. Er zouden onvoldoende bezwaren (lees: bewijs) zijn.
Het OM ging daarop met succes in beroep tegen de beslissing. N. moest alsnog 14 dagen in voorlopige hechtenis. Op tien juli besloot de rechtbank om de Groninger alsnog vrij te laten. Justitie is niet tegen het besluit in beroep gegaan. N. is nog wel verdachte. Het wachten is nu op het definitieve sectierapport.
In 2010 zou volgens een (her)berekening van het Centraal Bureau voor Statistiek (CBS) in Nederland 2,4 miljard euro zijn verdiend met illegale activiteiten, zoals prostitutie en drugshandel. Dat hebben politie en CBS vastgesteld. Het bedrag roept vraagtekens op.
De opbrengst van illegale activiteiten is moeilijk vast te stellen. Er wordt wel eens een kasboek bij een crimineel in beslag genomen, maar doorgaans zijn boeven niet happig op het bijhouden van de eigen inkomsten en uitgaven.
2,4 miljard dus. Zegt het CBS. 2,4… Een bekend bedrag. Is het niet altijd de politie die beweert dat met de export van Nederwiet door criminelen 2,4 miljard euro per jaar wordt verdiend? Verhip: dan zitten we al op het door het CBS vastgestelde bedrag. De coke, pillenhandel, gokomzetten en prostitutie-euro’s hoeven er niets eens bij op worden geteld.
Een ander bedrag dat eerder is genoemd als het gaat om de opbrengst van wietteelt- en handel, is 800 miljoen euro. Dat bedrag verdienen criminelen volgens een berekening van de universiteit van Tilburg en de politie met de wiethandel jaarlijks alleen al in de gemeente Tilburg. Wat levert de handel in heel Brabant en Limburg dan op? 3 miljard, 4 miljard?
Dan de coke. In 2013 werd er alleen al in Rotterdam bijna 9.000 kilo ‘sos’ uit schepen gehaald. Dat is natuurlijk maar een klein deel van wat er daadwerkelijk het land binnenkomt. Politiechefs opperen wel eens voorzichtig dat ze misschien tien procent van de drugs pakken.
Die 9000 kilo heeft een straatwaarde van 300 tot 400 miljoen euro. Dan is het nog niet eens versneden. En daar zijn ze goed in, die dealers. Stel dat er vijf keer zoveel het land is binnengesmokkeld, dan zit je al op 1,5 tot 2 miljard euro. Goed: een deel zal bestemd zijn geweest voor het buitenland, maar toch.
De overheid schat dat er jaarlijks 16 miljard euro in Nederland wordt witgewassen. Daar zullen enkele miljarden uit het buitenland bij zitten, maar het gros moet verdiend zijn in Nederland met illegale activiteiten. Het witwasbedrag is een aardige, niet meer dan dat, indicator voor het meten van de opbrengst van criminele/illegale activiteiten in een land.
Het CBS noemt een bedrag van 2,4 miljard euro. Ik heb geen idee hoe hoog het werkelijke bedrag is dat de Holland Crime BV verdient. Het is gissen en dat moeten journalisten niet doen.
Frappant is wel dat de bedragen zich moeilijk verenigen met de bedragen die de politie tot dusver koppelde aan drugshandel. Heeft de politie ons voor het lapje gehouden met bijvoorbeeld die 2,4 miljard aan wietexport?
Opnieuw zijn leden van de motorclub MC Satudarah opgepakt voor betrokkenheid bij een drugslab. Na arrestaties in 2011 in het kader van een groot onderzoek naar de productie van synthetische drugs in Noord-Brabant en Limburg, was het nu raak in ’t Zand (Noord-Holland).
De politie pakte maandag vijf mannen op: de eigenaar van het pand waarin een drugslab was gevestigd en nog een man uit ’t Zand, twee leden van Satudarah uit Tilburg en een verdachte uit Purmerend. Het lab werd gebruikt voor de productie van amfetamine en diende daarnaast als zogenaamd omzettingslab: van apaan werd er de grondstof BMK gemaakt.
Het is de tweede keer dat de politie leden van Satudarah oppakt voor de productie van synthetische drugs of de grondstoffen hiervoor. In november 2011 deden 500 politiemensen invallen in Tilburg, Weert, Eindhoven, Breda en Helmond. Acht mensen werden gearresteerd.
Ook Satudarah-kopstuk, Santerra Manuhutu, is verdachte in de zaak. Manuhutu wordt verdacht van witwassen en deelname aan een criminele organisatie.
De Satudarah-leden zouden deel uit maken van een grote criminele organisatie die uit Litouwen grondstoffen haalde voor de productie van synthetische drugs. De belangrijkste ‘drugsprof’ of laborant van de organisatie was ook lid. Volgens justitie werd de club als dreigmiddel en beschermende factor ingezet bij de handel en productie.
Justitie zou met het onderzoek uit 2011 goed aan kunnen tonen dat er meer is dan criminele activiteiten van individuen alleen bij motorclubs. De rechtszaak laat nog lang op zich wachten. OM en de advocaten zijn nog volop bezig.
Motorclubs worden door justitie al veel langer in verband gebracht met de lucratieve productie van en handel in synthetische drugs. De onderzoeken zijn lastig omdat de leden van de motorclubs zich (vrijwel) altijd beroepen op hun zwijgrecht.
Satudarah heeft flink wat tikken gekregen in het laatste halfjaar. In december werd kopstuk Michel B. opgepakt op verdenking van witwassen. In januari verlieten tientallen leden de club toen noordelijk president Henk Kuipers zich afsplitste. Deze maand zijn zeven chapters, de Trailer Trash afdelingen, uit de club gestapt.
Volgens de grote baas Manuhutu is dat in goed overleg gebeurd. Ik sprak hem deze week. ,,We willen met Satudarah weer terug naar de oude grootte. We zijn misschien iets te snel gegroeid”. De vraag hoeveel leden de club nu nog telt, kon hij niet beantwoorden. ,,Ik ga maar eens een volkstelling houden.”
Minister Opstelten verklaarde begin 2012 de oorlog aan de outlaw-motorbendes. Politie, justitie en lokale overheden zouden de bendes keihard gaan aanpakken, om een einde te maken aan kwalijke delicten als afpersing in de horeca, bedreiging, geweld en drugs- en wapenhandel.
Wat zijn de wapenfeiten van clubleden geweest in het Noorden sinds het aangekondigde offensief? Stroken die met de manier waarop de clubs zijn en worden neergezet door politie en justitie?
De toon van justitie is vooral dit jaar iets veranderd. Politie en justitie spreken niet langer van criminele samenwerkingsverbanden of criminele bendes, maar praten nadrukkelijk over leden van motorclubs die delicten plegen. Van groep naar individu dus.
Geen verhalen, maar verbalen is het motto bij politie en justitie. Niet langer hoog van de toren blazen, maar aanpakken die hap. Typerend daarbij is het ‘naming and shaming’. Sinds eind vorig jaar noemt de politie steevast de naam van de club als een lid ervan voor een misdrijf wordt opgepakt. Dus ook bij een ‘gevalletje huiselijk geweld’ of een inbraak.
Daar valt wel wat op aan te merken. Vooral dat er wordt ‘gelabeld’ voordat er een veroordeling heeft plaatsgevonden. Het beleid staat eigenlijk wat haaks op de onschuldpresumptie. De club wordt genoemd, zonder dat het lid daadwerkelijk is veroordeeld. De club is daarmee al schade berokkend.
Hoeveel leden van outlaw-motorclubs zijn er in het Noorden (Groningen, Drenthe en Friesland) sinds begin 2012 opgepakt? En voor welke delicten? Belangrijk om te weten is dat op de Bandidos na alle 1% motorclubs in het Noorden één of meerdere afdelingen hebben. Ze tellen samen zo’n 250-300 leden. Een overzicht van de delicten:
Februari 2012: een ondernemer wordt afgeperst in Roden door leden van Satudarah. Ze dreigen zijn vingers af te knippen als hij niet 10.000 euro betaalt. De rechter veroordeelt ze tot 10, 10 en 18 maanden cel.
Oktober 2013: na een massale vechtpartij in Groningen hoort de politie drie leden van Satudarah. Ze werden uitgedaagd door een stel Marokkanen. Niemand doet aangifte. Ze worden niet vervolgd.
November 2013: de voorman van de Red Devils (een supportclub van de Hells Angels) in Oude Pekela wordt opgepakt voor mishandeling, bedreiging en diefstal. De man zou een agent bij de keel hebben gegrepen en een man zijn paspoort hebben afgenomen.
Februari 2014: een lid van No Surrender wordt in Groningen opgepakt met 98 gram hasj op zak.
Februari 2014: een portier zonder papieren is betrokken bij een opstootje in Groningen. De politie pakt het lid van Satudarah op.
Mei 2014: In Marum pakt de politie twee leden van No Surrender op omdat ze iemand zouden bedreigd hebben met een pistool.
Mei 2014: Drie leden van Satudarah zouden betrokken zijn geweest bij een schietincident in de binnenstad van Groningen en gaan mee naar het bureau. Een paar dagen na hun arrestatie worden ze alweer vrijgelaten. Ze gelden nog wel als verdachten.
Juni 2014: De politie pakt in Groningen een lid van No Surrender op voor het bedreigen en mishandelen van zijn vriendin.
Juni 2014: in Vlagtwedde worden twee leden van Saudarah aangehouden voor een bedreiging met een vuurwapen in de ‘relationele sfeer’. De politie vindt geen wapen, wel munitie.
De balans: 14 clubleden (het incident in de poolzaak telt niet mee) opgepakt in 2,5 jaar tijd voor afpersing, mishandeling, dreiging met een vuurwapen, een mogelijke poging doodslag (schietincident), bedreiging en het bezit van softdrugs.
Je kunt er in ieder geval uit concluderen dat aardig wat leden van clubs worden opgepakt voor uiteenlopende delicten. Dat beeld dat justitie schetst klopt dus. Tachtig procent van de leden van de 1 % motorclubs heeft volgens justitie een strafblad. Ik heb de dossiers niet gezien, maar het zal vast kloppen.
Maar hoe zwaar zijn de delicten waarvoor de 14 werden opgepakt en welke rol speelde de club bij het delict?
De enige zaak waarbij de club als geheel een rol speelde, was de afpersing in Roden. De leden dreigden de ondernemer met het ‘ophalen van dertig clubleden’. De club dus als dreigmiddel. Dat is meer dan alleen een misdrijf dat door een los clublid wordt gepleegd. Het is nog wel de vraag of de mannen op eigen houtje opereerden, of dat het met medeweten van hoger geplaatste leden gebeurde.
De schietpartij in Groningen dan. Het feit dat de verdachten na drie dagen weer werden vrijgelaten voorspelt weinig goeds. Of er is geen bewijs, of het incident was weinig indrukwekkend. Iemand die een ander beschiet, zou normaal gesproken na een week nog in voorarrest moeten zitten.
Afpersingen in de horeca? Portiers die door clubs tegen de zin van horecabazen bij de deur worden geplaatst? Drugshandel? Wapenhandel? Witwassen? Georganiseerde criminaliteit? Geen sprake van. Het zijn delicten die meer passen bij hooligans. Of middelgrote wietboefjes. Verhalen en geruchten zijn er wel, maar daar kopen we niks voor. Verbalen graag.
De wapenfeiten tot nu toe zijn redelijk talrijk, maar van een georganiseerd en zwaar karakter is niet echt sprake. Geen aangetoonde hiërarchische structuur binnen een club die is gebruikt voor criminele doeleinden, geen intern strafsysteem voor leden of structurele samenwerking met een crimineel oogmerk en evenmin geldstromen naar de top van een club die zijn blootgelegd. Dat zijn juist de elementen die een organisatie kenmerken.
Het lijkt erop dat in het Noorden het beeld dat de motorclubs van zichzelf schetsen (‘we zijn geen lieverdjes, maar zeker geen criminele organisatie’), meer past bij de werkelijkheid dan het beeld dat politie en justitie schetsen.
Vooralsnog in ieder geval. Misschien lopen er bij justitie in Noord-Nederland nog een paar omvangrijke onderzoeken en volgen spraakmakende arrestaties. Ik zal de eerste zijn die ze optekent. Beloofd.
Mick van Wely
NB: deze analyse is gebaseerd op de situatie in het Noorden. Er zijn elders tal van zware incidenten en veroordelingen geweest.
Tussen begin maart en begin juni dit jaar werden bomaanslagen gepleegd op woningen van Bandidos-leden, het hoofd van de Bandidos zit vast voor wapenbezit en tegen twee kopstukken van Satudarah lopen omvangrijke onderzoeken naar witwassen en drugshandel. Ze moeten binnenkort voorkomen. In december 2013 nog werd een lid van Satudarah veroordeeld tot tien jaar cel voor moord.
In Limburg en Brabant is de handel in drugs en de productie van drugs aanzienlijk omvangrijker dan in het Noorden. Clubs, in ieder geval leden, hebben belangen in de drugshandel.
In Assen start vandaag het proces (pro forma) tegen de ‘moordbroers’ uit Hoogeveen, Admilson (29) en Marcos R. (28). De twee is drie keer moord in vereniging ten laste gelegd, op Berend Smit uit Dwingeloo (nov 2012) en Jan en Greet Veenendaal uit Exloo (juli 2013). De broers zijn volgens het OM aanwezig bij de behandeling van hun zaak.
Kort voor hun aanhouding begin maart had de politie nog vrijwel niets aan bewijs tegen de twee. Dankzij een truc en het feit dat de broers nogal praatgraag waren kon de politie ze alsnog oppakken.
De NRC meldde nog een aardig nieuwtje dit weekend. Admilson R. probeerde kort na zijn arrestatie te ontsnappen. Ver kwam hij niet. De twee hebben inmiddels een volledige bekentenis afgelegd. Ze pleegden de moorden omdat ze platzak waren.
Lees hier de onthullingen in DvhN over de arrestatie en het verleden van de broers (5 maart) en de wijze waarop ze gepakt konden worden (3 april) :
Lees ook het interview met de dochter van het omgebrachte echtpaar uit Exloo: In één klap beide ouders kwijt
UPDATE De advocaten van de broers R. hebben bij de rechtbank aangegeven dat ze een traumadeskundige en een neuropsycholoog willen oproepen als getuigendeskundigen. Volgens de advocaat van Admilson kan zijn oorlogsverleden een trauma hebben veroorzaakt.
De raadsman van Marcos R. , Gerard Spong, wil een specialist op het gebied van neuropsychologie horen. Hij noemde het onbegrijpelijk dat twee broers zonder antecedenten zomaar ineens zijn gaan moorden. Mogelijk is er iets mis met hun hersens. Spong vindt het ook van groot belang dat de biologische ouders van de broers in Brazilië worden gehoord.
Marcos en Admilson zouden verschrikkelijke zaken hebben meegemaakt in hun jeugd. Zo werden ze op hun vierde en vijfde gescheiden van hun twee andere broers.
Spong nam een voorschot op de strafeis. Hij noemde levenslang niet irreëel. En daarom moet volgens hem alles uit de kast gehaald worden om te achterhalen wat de broers ertoe bracht om te moorden.
Een bijzondere rol is weggelegd voor een bankje ergens bij Exloo. Admilson S. zou hier stemmen hebben gehoord die hem opdroegen te moorden. Op het bankje zou ‘Devil’ staan. Het bankje is nog niet gevonden. De advocaten van Admilson willen dat hun cliënt de mogelijkheid wordt gegeven om onder politiebegeleiding de bank op te zoeken.
Het proces gaat op 5 augustus verder. De verdachten gaan nog naar ter observatie naar het Pieter Baan Centrum (PBC).
NB: de rechtbank heeft de verzoeken van de advocaten afgewezen. De rechtbank vindt dat het PBC nu aan zet is. Pas daarna moet blijken of aanvullend onderzoek nodig is.
De Amsterdamse politiechef Pieter-Jaap Aalbersberg vertelde woensdag op AT5 dat de geliquideerde topcrimineel Gwenette Martha twee ton per week verdiende. Aalbersberg laat tweewekelijks zijn licht schijnen op politiezaken. Andere chefs zouden daar een voorbeeld aan moeten nemen.
Sinds de vorming van de Nationale Politie roeren de regionale politiebazen zich nauwelijks meer. Een eenheidschef die zich wil uiten over een lokale of landelijke kwestie moet daarvoor in principe toestemming vragen aan de nationale politietop.
Alles moet worden afgestemd. En dat is een eng woord: afstemmen. Het komt altijd voort uit angst. Angst dat er heibel komt naar aanleiding van een ongenuanceerde uitspraak. Angst om de regie te verliezen. Vrees voor een uitlating die niet strookt met de lijn van het ministerie. Want: wij zijn één politie en zeggen dus hetzelfde.
Ik heb me gestoord aan columnisten en politici die in het verleden uithaalden naar korpschefs zoals oud-politiebaas Bernard Welten van Amsterdam. Wanneer die kritiek uitten op een politicus, kritisch waren over de eigen organisatie of een ferme statement lanceerden over een maatschappelijke kwestie, kregen ze de volle laag.
‘Het zijn uitvoerders. Ze moeten hun mond houden’ was dan het argument. Dat is eng. Net als het afstemmen of toestemming vragen.
Aalbersberg vertelde in Het Verhoor op AT5 over de verdiensten van Martha. Nuttig. Want de advocaat van Martha, Nico Meijering, bagatelliseerde na de liquidatie waarvan hij ‘kapot was’ de rol van Martha in het milieu. Meijering haalde ook uit naar justitie. En dan is het goed dat politie en justitie even terugslaan.
Regionale politiechefs weten ook beter wat in hun gebied speelt dan een landelijke baas. Het spreekt burgers meer aan: een regionale of lokale baas die zich uitlaat over een regionale kwestie. Maar ook een politiebaas die dichterbij staat, over landelijke kwesties.
De politiechefs moeten een rol spelen in het publieke debat en in de discussie over de eigen organisatie. Openlijk. Iedereen die een maatschappelijke topfunctie heeft moet zich roeren. Dat is je plicht.
Dan maar een keer een uitbrander. Dan maar een keer een ongenuanceerde uitspraak die leidt tot ophef. Discussie is belangrijk. Voor gecontroleerde ‘eenheidsworst’ kopen we niks. Dus politiechefs: laat van u horen!
Met veel pijn en moeite wist de Groninger politie op 21 mei een autodief te stoppen. Die gaf zich pas over nadat een agent een schot loste op ‘zijn’ wagen bij Gasselte. Zo moeizaam als de aanhouding verliep, zo makkelijk raakte de politie de man twee dagen later weer kwijt.
De 25-jarige man zonder vaste woon- of verblijfplaats stal woensdag een auto bij een garagebedrijf in Nieuwe Pekela. Agenten zagen de man later rijden, maar hij negeerde een stopteken.
De politie zette een wegblokkade op, maar ook hierdoor liet de bij de politie bekende crimineel zich niet stoppen. De man reed dwars door de blokkade heen, waarna de politie hem beschoot. Pas toen kon hij worden opgepakt.
Twee dagen later bracht de politie de man over naar een andere cel. Op de Oostersingel in Groningen wist de autodief zonder problemen uit de wagen te ontsnappen. De politie zocht met man en macht: maar helaas.
Een enorme blunder van de politie. Wordt vast het lolletje bij de koffieautomaat op het bureau de komende weken.
NB: de 25-jarige man is vier dagen na zijn ontsnapping getraceerd in een woning in Assen en opnieuw opgepakt.
Wat zijn nou precies de gevaren in een drugslab, vroeg ik me af toen eind april twee doden werden gevonden in een lab in Uden. Een uitvoerig gesprek met iemand die na 2000 twee keer door de rechtbank Noord werd veroordeeld voor het runnen van een wereldwijd opererende organisatie die MDMA en amfetamine produceerde en verhandelde, leverde een bijzonder kijkje op in een gevaarlijke, maar lucratieve wereld.
Lees hier het hele interview (xtc inside) en luister naar een item in de NieuwsBV (radio 1)
Meer over xtc: De xtc-bende van Sinterklaas(lees hier) de eerste rechtszaak in Nederland rond drugs en Silk Road
In het streng beveiligde gerechtsgebouw de Bunker in Amsterdam-Osdorp dient morgen het proces rond de drievoudige ‘Purmerland- liquidatie’ in december 2011. Waarom werden Arjan Kools, Maurice Bouhuijs en Mohamed Benbouker doodgeschoten?
Drievoudige liquidaties zijn vrij uniek. Er zijn maar weinig moordzaken in het criminele circuit die een gelijk aantal slachtoffers kennen.
Eén ervan was de drievoudige moord in Helmond op 26 februari 2003 op Juriaan Dehne, Amar Fahti en Ricardo Seller. Een ordinaire rip waar de Tsjetsjeen Isha Magaev en de Duitse Turk Mehmet Alkan levenslang voor kregen.
De drievoudige moord in een flatwoning in Scheveningen op de broers Costello en hun vriend Damien Monahan in april 2000 vond weliswaar plaats in een drugssfeer, maar van een roofmotief was geen sprake. Een uit de hand gelopen ruzie over niets en een psychotische en ´triggerhappy´ M.B. uit Den Haag leidde tot de dood van de drie. Levenslang werd weliswaar geëist voor de Ierse moorden, maar niet opgelegd.
Terug naar de moorden in Purmerland. Op 20 december 2011 werden hier op een parkeerplaats door een voorbijganger de lichamen gevonden van Arjan Kools (42) en Maurice ‘Maup’ Bouhuijs (40) gevonden. De lichamen waren doorzeefd met kogels. Mogelijk afkomstig van een Scorpio machinepistool.
Justitie looft een beloning van 20.000 euro uit voor de gouden tip. Rechercheurs beginnen met een groot onderzoek.
De twee doodgeschoten mannen hadden kort voor de moord telefonisch contact met een derde man, Mohamed (Ben) Benbouker (34) uit Amsterdam. Een bekende van de twee. Zware jongens waren de drie niet. Kools zou groene vingers gehad hebben en wietstekken kweken en verhandelen. Bouhuijs pikte een graantje mee.
Een dag nadat de lijken worden gevonden, geeft een familielid Benbouker als vermist op. Hij blijft onvindbaar . Tot 19 januari 2012. Dan wordt zijn lichaam opgevist uit het Noord-Hollands Kanaal in Landsmeer. Ook hij is doodgeschoten.
Onder meer uit telefoongegevens blijkt dat de drie op 20 december 2011 een afspraak hadden bij de Kentucky Fried Chicken in Amsterdam-West. Een agente ziet daar vier mannen bij een rode Renault Mégane en noteert het kenteken van de wagen, die ook door een camera wordt vastgelegd.
Thomas L. (inmiddels 23) ziet in april 2012 zijn auto op Opsporing Verzocht en brengt de wagen naar de sloop. L., nog drie Amsterdammers en een Surinamer worden uiteindelijk opgepakt op verdenking van betrokkenheid bij de liquidatie. Een zesde man schiet zichzelf in een woning in Amsterdam-Noord dood als de politie hem wil arresteren.
Omdat verdachten en getuigen zijn bedreigd en de emoties bij nabestaanden hoog op kunnen lopen, wordt het proces tegen de vijf verdachten in het zwaar beveiligde gerechtsgebouw de Bunker in Amsterdam Osdorp gehouden. Voor de rechtszaak zijn tien dagen uitgetrokken.
De advocaten zijn onder meer Chrisje Zuur, die de Surinamer James P. (38) bijstaat en Martijn van Rooij die Martijn W. (41) uit Amsterdam verdedigt. Net als bij de drievoudige moord in Helmond, is levenslang een reële eis. Als die straf daadwerkelijk zou worden opgelegd aan alle vijf verdachten, is dat een unicum in de 144-jarige geschiedenis van de straf. Bij vier al.
Lees hier de eis van het OM en hier de opgelegde straffen.
In de rechtbank Noord dient vandaag de strafzaak tegen de 39-jarige Maikel S. uit Groningen. Hij wordt verdacht van de moorden op Trevor Griffiths (71) en Gudrun Kuster (66) in januari 2013. De Groningers moesten het verschaffen van onderdak aan de dakloze, bekopen met de dood.
Aan de zaak zitten drie bijzondere aspecten. Allereerst ging de moord op Kuster bijna de boeken in als een natuurlijke dood. Noch de politie noch de schouwarts zagen iets bijzonders aan de vrouw. Pas na een belletje van een bezorgde medewerker van het mortuarium werd sectie verricht en een steekwond in de hals van Kuster ontdekt.
Dan de tijdstippen van de moorden. De Groningers werden omgebracht tussen de avond van 17 januari en de avond van 18 januari. Binnen een etmaal dus. Door stom toeval was Maikel S., een man met een 19 pagina’s tellend strafblad, opgepakt op 18 januari. Zijn nieuwe huisbaas belde de politie omdat hij onder het bloed zat en vervelend was.
Maikel S. heeft betrokkenheid bij de moorden altijd ontkend. Hij beriep zich deels op zijn zwijgrecht. Aan onderzoek in het Pieter Baan Centrum werkte hij niet mee. In een getapt gesprek sprak hij met zijn vriendin over de moord. Hij vertelde dat hij onder het bloed zat. Forensisch bewijs is er ook in de vorm van bloed op zijn kleren.
Dan het derde bijzondere element: het mogelijke motief. De drugsverslaafde Maikel S. had die dagen geld nodig, zo blijkt uit verklaringen van getuigen en tapgesprekken. Bij hem werden een telefoon van één van de slachtoffers gevonden en een tas met boodschappen van Griffiths. Een buit van niks dus.
Twee mensen vermoord om weinig. Wat dat betreft vertoont de Waldeck-zaak overeenkomsten met de dubbele moord op het echtpaar Veenendaal in Exloo vorig jaar juli en de moord op Berend Smit in november 2012. Voor deze moorden werden de broers R. uit Hoogeveen opgepakt. Ze legden een bekentenis af. Ook hier was roof het motief en bestond de buit uit vrijwel niets. Tientjeswerk.
In 2013 werden in het Noorden drie dubbele moorden gepleegd. De moord op het echtpaar Veenendaal, de moorden op Kuster en Griffiths en de dubbele moord op het echtpaar Westra uit Aduard op de boot op het Groninger Hoendiep. Zes gewone, weerloze mensen: vermoord om niks.
Het proces tegen Maikel S. wordt op 24 april aangehouden, omdat hij tijdens de zitting ineens begint te praten. S. vertelt dat hij het lichaam van Kuster op straat had gevonden en naar haar woning had gebracht. Dat zou de bloedvlekken op zijn kleren verklaren. Het OM wil extra tijd voor nader onderzoek en vraagt om aanhouding. Het proces gaat verder in augustus.