Monique H. (33) is nog steeds bang. Haar vriend Jan Elzinga (40) werd in juli vorig jaar in Marum doodgeschoten. “Waarom precies weet ik nog steeds niet. En dat is beangstigend.” Voor het eerst doet ze haar verhaal.
Op tien juli fietste Jan Elzinga vanuit huis naar het plaatselijke zwembad om wat baantjes te trekken. Bij de ingang klonken ineens schoten. Elzinga werd letterlijk van zijn fiets geschoten en overleed ter plekke. Kort daarna brandde verderop op een parkeerplaats een auto uit. De vluchtauto van de daders.
Het leek een perfect uitgevoerde liquidatie, maar dat was het niet. De politie vond een petje met DNA bij de vluchtauto. Een match met een spoor in de landelijke DNA-databank zorgde voor een doorbraak. Eind augustus werd de 35-jarige Pascal E. uit Zwolle opgepakt.
Volgens E. kreeg hij de opdracht van de wietcrimineel Willem P. uit Kampen. P. zou de opdracht van de vriendin van Jan Elzinga gekregen hebben. Het motief: huiselijk geweld.
“Ik heb nooit klappen gehad zoals Pascal E. heeft beweerd. Anders was ik allang bij hem weggegaan”, zegt Monique.
Pascal E. legde in augustus een bekentenis af en een verklaring over de rol van Monique. Pas in december werd ze opgepakt.
De vrouw zat dertien dagen vast. Samen met haar broer Marcel. Beiden werden verdacht van betrokkenheid bij de dood van Elzinga.
“De politie heeft dus ruim drie maanden de tijd gehad om aanvullend bewijs te vinden. Ze hebben me getapt, geobserveerd en twee keer mijn huis doorzocht. Maar in de dertien dagen dat ik vast ben gehouden heeft de recherche me alleen geconfronteerd met de verklaring van Pascal E.”
De advocaten van Monique en Marcel H. bevestigen dat er geen enkel aanvullend bewijs is. De vriendin en de zwager van de in juli vorig jaar doodgeschoten Marumer Jan Elzinga (40) hebben dus dertien dagen vastgezeten op basis van alleen de verklaring van de schutter.
Monique: “Dertien dagen in een cel. Een hel, echt waar. En sindsdien sta ik bekend als de vrouw die haar man liet ombrengen. Verschrikkelijk.”
Als Monique H. en Marcel H. niets met de moord te maken hadden, wie gaf dan wel opdracht en wat was het motief?
Diverse bronnen uit het criminele circuit zeiden al in augustus dat de moord hennep-gerelateerd was. Elzinga zou wiet kweken en wietkwekerijen leeggeroofd hebben.
Monique: “Ik vermoedde wel dat Jan wat deed met wiet, maar hij vertelde mij niets. Hij leefde volkomen geïsoleerd. Zonderde zich steeds meer van mij af. Ik zag aan alles dat hij bang was.”
Er zijn niet alleen de bronnen uit het criminele circuit en het verhaal van Monique die wijzen op de ‘wiet-connectie’.
De tweede man die werd opgepakt voor de moord was Willem P. (44) uit Kampen. P. werd door Pascal E. aangewezen als zijn opdrachtgever. De rechtbank Zwolle veroordeelde deze P. in 2004 tot vier jaar cel voor een zeer omvangrijke wietzaak. P. runde kwekerijen in heel Nederland. Ook in het Noorden.
P. was een uiterst gewiekste wietcrimineel. Het Openbaar Ministerie zei in 2004 dat het alleen de vinger kreeg achter een beperkt deel van zijn organisatie en kwekerijen. P. zou na zijn vrijlating opnieuw wietkwekerijen in Kampen en het Noorden hebben gerund.
Tijdens een pro forma behandeling van de ‘zwembadmoord’ begin maart in de Groninger rechtbank bleek dat de Criminele Inlichtingen Eenheid (CIE) was getipt over de relatie tussen Willem P. en Jan Elzinga. De twee zouden vroeger samen in de wiet hebben gezeten.
Er is één persoon die waarschijnlijk precies weet hoe het zit. Dat is de man met wie Elzinga dag en nacht optrok. De politie wil niet zeggen of met de man is gesproken. Monique H. weigert over deze vriend, die ze goed kent, te praten.
“Ik ben nog steeds doodsbang omdat ik de exacte achtergronden van de moord niet ken. Jan werd in de weken voordat hij werd vermoord gevolgd. Ons huis werd in de gaten gehouden. Dat heb ik toen ook gemeld bij de politie. Er was echt iets aan de hand.” De politie heeft bevestigd dat Monique op het bureau was.
De Marumse vond het erg frustrerend dat ze nooit door de politie op de hoogte is gehouden van het verloop van het rechercheonderzoek. “Ik ben verdachte. Dan hoor je dus niks. Dat is erg frustrerend. Mijn vriend was doodgeschoten en mij werd gewoon niets verteld.”
Boosheid is er ook bij de weduwe over gedoe rond een mobiele telefoon. De politie doorzocht op de dag van de moord de schuur van Monique en Jan. Na de doorzoeking wees Monique de politie op een verborgen mobiele telefoon in een kist van Jan.
“Die hadden ze gewoon over het hoofd gezien.” De politie zegt dat de telefoon er later moet zijn neergelegd. Er zitten meer bijzondere aspecten in het politiedossier.
Een man zag hoe Elzinga bij het zwembad werd doodgeschoten. Hij is ervan overtuigd dat de man een kleurling was. Pascal E. is volkomen blank.
Monique H. wil verder met haar leven. Ze hoopt dat ze spoedig ‘verdachte af’ is. “De recherche heeft me gezegd dat de zaak tegen ons wordt geseponeerd. Ik hoop het van harte.”
Het Openbaar Ministerie laat weten dat er nog geen vervolgbeslissing is genomen over de Marumse en haar broer. “De twee zijn officieel nog verdachte”, aldus een woordvoerder.