Ontuchtverdachten ontkennen vaak. Zeker als er sprake is van een één op één contact en een aangifte niet wordt ondersteund door aanvullend bewijs. Paul B. (61) uit Groningen ontkende vandaag in de Asser rechtbank helemaal niets. Hij had als vijftiger veelvuldig seks gehad met een meisje van 15. Achteraf gezien was dat fout. “Maar we hadden toekomstplannen. Zouden zelfs naar Parijs gaan.”
‘Maja’. Onder die meisjesnaam chatte in 2000 de toen 50-jarige Paul B. uit Assen op het internet. B. leidde in 2000 een eenzaam bestaan. Hij was zijn baan als leraar kwijtgeraakt. Ontucht met een leerling leidde tot ontslag, een rechtszaak en een veroordeling.
“Ik zocht uit eenzaamheid maar contact op het internet”, zegt B. dinsdagmiddag in de rechtbank. De man die tegenwoordig in Groningen woont, zit licht voorovergebogen tegenover de rechters. Als B. vertelt over zijn problemen van toen, moet hij zo nu en dan snikken.
De 15-jarige ‘Esmee’, een tiener met veel problemen, trapte in de ‘Maja-truc’ van B. De twee hadden frequent contact. Toen het tot een afspraak kwam had B. een probleem. Esmee zou zien dat hij Paul was. Een vijftiger en geen leeftijdsgenootje. Daarom zei ‘Maja’ dat ‘ze’ iemand kende die de tiener kon helpen met haar problemen. Die man was Paul B. zelf.
Het eerste contact verliep goed. Het kwam bij een volgende afspraak tot zoenen en uiteindelijk ook tot seks. Zelfs geslachtsgemeenschap. De tiener bleef af en toe bij de man slapen. Thuis vertelde Esmee dat ze bij een vriendin verbleef. Moeder gaf dan soms magnetronmaaltijden mee.
“We waren echt verliefd en zouden zelfs naar Parijs gaan. Alles gebeurde op basis van gelijkwaardigheid en vrijwilligheid”, legt B. uit aan de rechters. Hij erkent seks te hebben gehad met de tiener. Nu schaamde hij zich voor dit contact. “Ik ben ontzettend onnozel geweest.”
Maar voor Esmee had het contact goed uitgepakt, vindt B. Het meisje met problemen was weer ‘een vrolijke meid’ geworden. De rechter hoort hem eerst rustig aan en begint dan met het stellen van vragen.
Rechter: “Maar ze loog tegen anderen. Leefde ze niet in een schijnwereld? Was dat wel gezond?”
B.: “Ik weet dat het fout was. Maar we hadden echt toekomstplannen.”
Rechter: “Geloofde u daar echt in?”.
B.: “Ja.”
De rechter leest een slachtofferverklaring van de tiener voor. Esmee omschrijft hoe B. haar volledig in zijn macht had. ‘Ik mishandelde mezelf, leed aan anorexia en haatte mijn eigen lichaam. Hij heeft mijn jeugd kapot gemaakt. Snijwonden herinneren aan die vieze ellende.’
Officier van justitie Birgit van der Burg haalt stevig uit naar B. Die heeft volgens haar de seksuele en psychische ontwikkeling van de jonge vrouw ernstige schade toegebracht. “Zo’n jong
meisje kan geen weerstand aan u bieden. En u zou moeten weten als leraar hoe kwetsbaar jonge meiden zijn”, zegt ze. Eis: 12 maanden cel waarvan 6 voorwaardelijk.
Het laatste woord is aan Paul B. De man begint te snikken. Vertelt dat hij spijt heeft en dat hij vreselijk eenzaam is. Fysiek is het ook allemaal niet best meer. Dan smeekt hij de rechters bijna om hem vooral niet naar de cel te sturen. “Het enige wat ik nog heb is mijn papegaai. En ik kan niet zonder haar.”
Uitspraak over twee weken.
NB: de naam Esmee is gefingeerd