Verdachte opgepakt voor moord De Vrieze

door

– Na twee jaar doorbraak in moordzaak Groningen

(uitgebreid verhaal in DagbladvhNoorden vandaag)

De noordelijke recherche zat nog met de verdwijningen van de prostituee Marian Kusters (dec 2009)  en Ilham Benchelh (jan 2010)  in de maag, toen ze begin april 2010 opnieuw een vermissing op haar bordje kreeg. De in Groningen wonende Fries en schaakfanaat Michael de Vrieze (45) was spoorloos. Hij leek van de aardbodem verdwenen.

De Vrieze: ineens verdwenen

Zijn makkers van de Friese schaakvereniging Twee Kastelen snappen er niets van in de derde week van april. De bloed fanatieke De Vrieze die niet komt opdagen op een schaaktoernooien? Vreemd. Kan niet, zo bespreken ze verontrust met elkaar.

De verenigingsgenoten bellen de politie. De zoektocht naar de man begint. Al snel zet de politie een team Grootschalige Opsporing (TGO) op de vermissing. De Vrieze moet iets zijn overkomen. De volgende tijdlijn maakt de recherche na een paar weken tijd.

[box]

10 april: De Vrieze voor het laatst persoonlijk gezien in Buitenpost (Fr)

11 april: De Vrieze brengt bezoek aan Fair Play gokhal in de Groninger Euroborg

12 april: De blauwe Ford Escort Clipper wordt geflitst op de N355 bij Noordhorn (tussen Groningen en de plaats waar hij voorheen verbleef, het Friese Burum)

16 april: De auto van De Vrieze wordt geparkeerd aan de Wenckebachlaan in Groningen

16 april: Met de bankpas van de Vrieze wordt gepind in Groningen

[/box]
Rechercheurs die de flitsfoto bestuderen zien dat er iemand anders achter het stuur zit. Het kan niet De Vrieze zijn. In de uren tussen het bezoek aan het amusementscentrum en de flits moet er iets gebeurd zijn met de schaker.

Geflitst bij Noordhorn

De vermissing van De Vrieze krijgt volop aandacht in de lokale, regionale en landelijke media. Dan komt de recherche erachter dat De Vrieze sinds enige tijd verbleef in Groningen in een woning aan de Jupiterstraat. In de noordelijk wijk Paddepoel.

De woning wordt doorzocht. Over wat er precies is aangetroffen zwijgt de politie om onderzoeksredenen. Maar duidelijk is dat iemand er door geweld om het leven is gekomen. En die ‘iemand’ is de schaker Michael de Vrieze. En het lichaam? Nergens te zien. Wéér een moord zonder stoffelijk overschot.

De Vrieze woonde er met zijn vriendin. Maar omdat zij was opgenomen in een zorgvoorziening, bleef De Vrieze achter met huisgenoot Cafer G. (35). Een Turk die al jaren illegaal in Nederland is. De recherche wil graag met hem spreken, maar G. geeft geen sjoege. Ook hij is verdwenen. Een dubbele moord?

Al snel blijkt dat G. het land heeft verlaten. G. is (een bekende van de politie op het gebied van drugszaken) zit in Turkije. Een tegenvaller voor de recherche, want: het land heeft geen uitleveringsverdrag met Nederland.

De maanden verstrijken. Het wordt zomer, herfst en uiteindelijk winter. G. blijft waar hij zit. Daar waar hij veilig is. Het wordt 2011. Nog steeds denkt de buitenwereld dat de Vrieze slechts verdwenen is. En dat de recherche geen idee heeft wat er is gebeurd.

Eind december 2011 gebeurt er wat. Het geduld van de recherche wordt beloond. De ‘target’ beweegt. G. pakt het vliegtuig naar Moskou. Waant de Groninger zich na jaar stilte over de vermissing van De Vrieze eindelijk veilig? De recherche wordt vanuit Turkije getipt. Een Russisch ontvangstcomité helpt G. een handje bij het uitstappen uit het vliegtuig. Het onderhandelen met de Russen begint. Uiteindelijk stemmen ze in met de uitlevering van Cafer G. Gisteravond (28-03-2012) landde hij op Schiphol.

Geland en opgepakt

Justitie heeft nu een verdachte voor de moord op De Vrieze, maar er is wel een probleem. Het lichaam van de man is nog steeds zoek. Een moord zonder lijk is knap lastig op te lossen. Dat blijkt wel bij de moord op Ilham Benchelh.

Benchelh’s echtgenoot Kasper M. zat lange tijd vast op basis van tal van ernstige verdenkingen, maar justitie heeft het nog niet tot een rechtszaak durven laten komen. Als lichaam, wapen en een getuige ontbreken is het bij een ontkennende verdachte erg moeilijk om diens betrokkenheid bij de dood van een ander te bewijzen.

Er zijn nog meer vragen. Wat is het motief geweest bij de moord op De Vrieze? Roof? Of wist De Vrieze iets van Cafer G. wat hij niet mocht weten? Was er een uit de hand gelopen ruzie? En maakte één dader een einde aan het leven of meerdere?

Het moordonderzoek De Vrieze gaat eigenlijk nu pas beginnen. Cafer G. wordt waarschijnlijk al deze week gehoord. Op mickvanwely.nl zijn alle ontwikkelingen te volgen.

LEES OOK: de column over het proces rond de taximoord, dat vandaag (29 maart) begint

Gastcolumn over Tilburgse taximoord

door

Deze week in de gastcolumnrubriek HetPleidooi een bijdrage van de advocate Esther Vroegh. Vroegh staat één van de Polen bij die verdachte is in de Tilburgse taximoord: één van de meest spraakmakende moordzaken van 2010. De zaak dient deze donderdag en vrijdag voor de rechtbank in Breda.

Anand in Opsporing Verzocht

Op 9 oktober 2010 werd in Kaatsheuvel een taxi aangetroffen met op enkele meters afstand in een sloot het lichaam van de 37-jarige taxichauffeur Anand Radj Ramdin. De man bleek  met zeven kogels om het leven te zijn gebracht. Roof? Daar leek het niet op. De portemonnee en IPhone van Anand werden in de buurt van de taxi teruggevonden.

Drie Polen waren gefilmd toen ze in de taxi van Anand stapten. Opvallend genoeg een taxi die niet in de eerste rij stond, maar een taxi die verderop in de rij geparkeerd was. Eén van de Polen vluchtte na de moord via Parijs naar Polen. Daar werd hij opgepakt en overgedragen aan justitie in Nederland.  Later werden twee medeverdachten aangehouden.

Twee (vele) bijzondere aspecten aan de Tilburgse taximoordzaak: de moord zou gepleegd zijn om rascistische redenen en justitie zette een informant in om één van de Polen te laten praten. Mede over dit laatste aspect  schreef Vroegh deze column: HetPleidooi

Brandpunt ging naar Polen voor de Tilburgse taximoord en maakte deze reportage

Gastcolumn Het Pleidooi: over bekentenissen, undercovers en medeplegen

door

In de gastcolumnrubriek Het Pleidooi dit keer een bijdrage van Mr. Esther Vroegh van Mesland & Vroegh Advocaten in Haarlem. Vroegh staat één van de drie Poolse verdachten bij van de Tilburgse taximoord. De topadvocate deed eerder de Snelkookpan-moord, de Purmerendse kindermoorden en stond de Hells Angels bij in de Acroniem-zaak.

 

Mr. Esther Vroegh

De Tilburgse taximoorden

A.s. donderdag en vrijdag dient eindelijk de inhoudelijke behandeling van de moord op een taxichauffeur die op 9 oktober 2010 heeft plaatsgevonden in Kaatsheuvel. Na heel wat speurwerk zijn er de afgelopen maanden drie Polen gearresteerd, waaronder mijn cliënt.

Ogenschijnlijk lijkt dit een overval, zoals er zovelen worden gepleegd maar dan een met een dramatische dodelijke afloop. Echter, na overname van de vorige advocaat, en na grondige bestudering van het dossier viel mij een aantal zaken op.

Ten eerste zijn er geen goederen weggehaald, dus niet de (dure) taxi van het slachtoffer, noch zijn Iphone, zijn navigatie, geld of andere eigendommen. Dat is eigenaardig want inherent aan een overval is het feit dat er spullen van een ander worden weggehaald tenzij de dader(s) gestoord zijn. Maar daar blijkt niets van in het dossier, immers: er zijn geen ooggetuigen die kunnen verklaren wat er gebeurd is en wie ze gezien hebben.

Een fatale rit

Wat verder opvalt, is dat de eerst aangehouden verdachte, Adrian W. , zowel bij de Poolse autoriteiten als in het cellencomplex tegenover een undercover agent een volledige bekentenis aflegt.

Een undercover is een politieambtenaar die zich voordoet als celgenoot of zelfs als een maatje en lotgenoot en op deze wijze probeert informatie te verkrijgen en bewijs te verzamelen. Deze operaties zijn vaak riskant. Zeker in juridische zin. Want wanneer legt iemand in alle vrijheid een verklaring af en wanneer worden hem woorden in de mond gelegd of wordt hij uitgelokt om informatie prijs te geven?

In een officieel verhoor liggen die gevaren minder voor de hand omdat de verdachte dan ook formeel te kennen wordt gegeven dat hij het recht heeft om te zwijgen en geen medewerking te verlenen. De infiltrant mag een verdachte niet uitlokken en niet handelen in strijd met het Tallon-criterium en het provocatieverbod. Volgens justitie is dat natuurlijk niet gebeurd; de verdachte en zijn raadsman zullen daar waarschijnlijk anders over denken. De rechtbank zal zich over de moeilijke vraag moeten buigen wat de validiteit is van de bekentenissen van deze verdachte.

Vaststaat dat de drie verdachten in de taxi zijn ingestapt en die taxi op zeker moment hebben verlaten. Maar:

Wie heeft er geschoten en wie wisten van tevoren dat er een doorgeladen pistool in de auto voorhanden was?

Was er een gezamenlijk plan om de chauffeur van het leven te beroven en hebben een of meerdere verdachten daar uitvoering aan gegeven?

Of richtte dat plan zich enkel op het beroven van de taxichauffeur?

Maar waarom zijn de goederen dan niet meegenomen?

De officier van justitie zal ook zeker bepleiten dat degenen die wellicht niet geschoten hebben, zich in ieder geval niet gedistantieerd hebben van het gebeuren. Andere vraag is of de andere verdachte(n) de schutter hadden kunnen weerhouden van zijn dodelijke actie. De feitelijke en juridische vraag die de rechtbank zal moeten beantwoorden, is of het zich distantiëren van de moord c.q. doodslag überhaupt (praktisch) mogelijk was?

Al met al, ondanks de vreselijke ellende voor de familie, nabestaanden en collega’s van het slachtoffer, een feitelijk en juridisch interessante kwestie.

Wordt vervolgd……

Mr. Esther P. Vroegh

 

Hiv-zaak naar Hof

door

De advocaat Wim Anker zei het al: de Groninger hiv-zaak is uniek en enig in zijn soort. Wat dat betreft sluit de inhoud van het arrest van de Hoge Raad van vandaag aan bij de eerdere ontwikkelingen.Wéér een verrassende wending.

Mijn boek over de hiv-zaak

Read more

Groene industrie krijgt klappen

door
De wiet tiert welig

Tegenvallers voor de wiettelers in het Noorden. In de afgelopen weken zijn er in Groningen en Drenthe veel grote kwekerijen opgerold. Zeven plantages met meer dan 1000 planten ontmantelde de politie.

De grootste was een kwekerij in Marum (Gr): 1600 planten. In Nieuw-Amsterdam (Dr) deze week moest een teler teleurgesteld constateren dat hij de wiet in zijn fabriekje met 1400 planten niet meer kan oogsten.  Een eindje verderop in Klazienaveen (Dr) hielden lampen 1300 wietplanten warm. Totdat de politie kwam.

De totale oogst van de politie: 8600 planten in vier weken. De opbrengst van zoveel  geoogste planten bedraagt zeker een half miljoen euro. En de 8600 zijn alleen de planten van ‘1000 plus’  kwekerijen. Later deze week de totale stand voor Groningen, Drenthe en Friesland voor de eerste drie maanden.

Is het de crisis die de teelt stimuleert? Rechercheurs zeggen dat er zoveel leegstand is door de crisis, dat eigenaren van panden sneller zaken doen met een dubieuze huurder. Kan.

Mysterie aan het Van Brakelplein: de moord op Els Slurink

door
Moord aan het Van Brakelplein

 

Precies 15 jaar geleden op vrijdag 21 maart werd in haar woning aan het Van Brakelplein in Groningen het lichaam van de psychologe Els Slurink gevonden. Een steek in haar hart maakte een einde aan het leven van de Groningse. Wie pleegde de moord op deze ambitieuze vrouw? En waarom is het zo’n ontzettend complexe zaak?

Het Van Brakelplein is een fraai plein aan de zuidwest-rand van het Groninger stadscentrum. Als Els Slurink uit de raam van haar benedenwoning naar buiten kijkt, ziet ze op heldere dagen de zonnestralen spelen met het water van de vijverfontein. Studenten luieren in het gras en in de drukte van de stad lijkt ver weg.

Read more

Wie weet meer over de moord op Els Slurink?

door
De onopgeloste moord op Els Slurink

Het is één van de cold case -zaken die mij het meest fascineert: de onopgeloste moord op de Groningse Els Slurink (33). Volgende week woensdag, op 21 maart, is het precies 15 jaar geleden dat ze dood werd aangetroffen in haar woning aan het Van Brakelplein in Groningen. Volgende woensdag een uitgebreid verhaal over deze zaak hier op mickvanwely.nl.

Wie heeft informatie over deze moordzaak? Graag mailen naar mickvanwely@gmail.com

Kijk voor meer cold case zaken naar de rubriek ColdCase

 

 

 

 

 

Genomineerd voor De Tegel

door

Met maatje en collega Bas van Sluis genomineerd voor de prijs De Tegel in de categorie nieuwsjournalistiek. De Tegel is de hoogste waardering voor de beste journalistiek in 2011, zoals de jury het omschrijft.

De nieuwsproductie betrof de reeks verhalen over misstanden in de jacht in Drenthe. Over jagers die op grote schaal vossen en roofvogels vergiftigden om zo de concurrent uit te schakelen. Zo werden fazanten niet opgegeten en hadden de jagers tijdens hun bedrijfsuitjes wat te schieten.

De geliefde fazant

We hebben een jaar lang onderzoek gedaan en ons verdiept in de wereld van de jacht. In sloten gelegen, veel boze betrokkenen aan de telefoon ondervraagd en ons vooral verbaasd.

Na een jaar publiceerden we een groot bijlageverhaal en veel vervolgverhalen. Hard werken, maar ook veel plezier gehad. En dat is belangrijk in de journalistiek.

Wij wensen de andere twee genomineerden in de categorie Nieuwsjournalistiek EenVandaag en Nieuwsuur erg veel succes! En natuurlijk ook de genomineerden in de overige categorieën.

 

 

Hieronder het bijlageverhaal waar het mee begon en het bijbehorende nieuwsverhaal:

Jacht nieuws

Jacht 2


Robert M. en het spreekrecht voor ouders (met update)

door

Moeten ouders slachtoffers Robert M. spreekrecht krijgen?

1. Ja natuurlijk. Ook al heeft de Hoge Raad eerder anders beschikt

2. Eigenlijk wel, maar het kan helaas juridisch nog niet.

3. Nee. Spreekrecht is er alleen voor slachtoffers zelf of hun nabestaanden

Deze vraag met mogelijke antwoorden staat op de site van Elsevier. Antwoord twee slaat, hoe simpel ook, de spijker op de kop.

Volgens mij is er niemand in Nederland die de ouders in deze verschrikkelijke zedenzaak niet het recht gunt om te praten. Te vertellen welk leed hen heeft getroffen. Ook Wim Anker niet.

Maar daar gaat het niet om.

De Balans

Anker heeft het belang van zijn cliënt te verdedigen. Hij is bovendien iemand die principes predikt in en buiten de rechtszaal. Nadrukkelijk wijst op de regels van het spel en ze naleeft. Daarom kan hij niet akkoord gaan met het besluit van de rechtbank om de ouders het spreekrecht te gunnen. Het mag namelijk volgens de huidige regels niet. Uitbreiding van het spreekrecht is vooral een taak van de wetgever. En niet van de rechter.

Ook niet bij zo’n verschrikkelijke zaak als de Amsterdamse zedenzaak.

In het besluit van de rechtbank de ouders toch het spreekrecht te geven, schuilt een visie. Een in de ogen van Anker en zijn cliënt subjectieve visie. Wraking van de rechtbank is dus niet zo raar. Dit scenario is natuurlijk op zijn kantoor aan de Ossekop in Leeuwarden uitvoerig besproken.

Woensdag beslist de wrakingskamer over het verzoek. Krijgt Anker gelijk, dan loopt het proces flinke vertraging op. De nieuwe rechters moeten zich inlezen in de zedenzaak. En die bestaat niet uit een paar A4’tjes.

Ik kies voor antwoord B. En pleit voor (beperkte) uitbreiding van het spreekrecht.

Want hiermee heeft Richard Korver natuurlijk een belangrijk punt: “Om de impact van de ouders van de slachtoffers te begrijpen, moet je ze horen en zien spreken.” Zeker daar waar slachtoffers zelf nog niet kunnen praten.

Reageren?  mickvanwely@gmail.com

UPDATE (15 maart): Inmiddels is duidelijk dat de rechters in het proces Robert M. aan mogen blijven. “Er is geen sprake van feiten of omstandigheden die de rechterlijke partijdigheid in het geding brengen”, zo oordeelde de wrakingskamer woensdagochtend. De rechters hebben volgens de kamer nog geen standpunt ingenomen over de zaak. Geen vooringenomenheid dus. Het eerste punt is voor Richard Korver (advocaat van de ouders).

Het risico dat kleeft aan een hoger beroep

door

Van 240 werkstraf naar 18 maanden cel. Een hoger beroep kan verkeerd aflopen voor een cliënt. Gastcolumnist en advocaat Mathieu van Linde schrijft over de risico’s van het hoger beroep. En over een kauwgom kauwende dame van de reclassering. Het Pleidooi, aflevering 1.